خلاصه کتاب کرم زنده در سیب جهان ( نویسنده سرگون بولص )

کتاب کرم زنده در سیب جهان، مجموعه ای از اشعار منتخب سرگون بولص، شاعر پیشروی عرب، است که با زبانی نو و عمیق به مضامین اعتراضی و فلسفی می پردازد. این اثر آینه ای تمام نما از دغدغه های یک شاعر آواره و منتقد است.

اصلاً بیایید با هم روراست باشیم؛ دنیای شعر و ادبیات، همیشه پر از شگفتی ها و کشف های تازه است. گاهی وقت ها یک نام، یک عنوان یا حتی چند خط شعر آن قدر کنجکاوی تان را قلقلک می دهد که دلتان می خواهد شیرجه بزنید در عمق و جان ودل آن را بفهمید. یکی از همین کتاب ها، همین گنجینه های پنهان، مجموعه شعر کرم زنده در سیب جهان از سرگون بولص است. اگر تا حالا اسمش را نشنیده اید یا فقط گوشتان خورده و دقیق نمی دانید چیست، اصلاً نگران نباشید. اینجا قرار است یک سفر حسابی به دنیای این کتاب داشته باشیم؛ سفری که قرار است لایه های پنهان و آشکارش را برایتان رو کند، آن هم با یک زبان خودمانی و دوستانه، انگار که کنار هم نشسته ایم و داریم گپ می زنیم.

سرگون بولص، این شاعر عراقی مهاجر، کسی نیست که بشود به راحتی از کنارش گذشت. او نه فقط یک شاعر، که یک صدای متفاوت در شعر عرب بود؛ صدایی که هم نوآوری داشت و هم پر از اعتراض بود، اعتراض به همه آن چیزهایی که انسان را در بند می کشید و دنیای اطرافش را فاسد می کرد. کتاب کرم زنده در سیب جهان هم گلچینی از بهترین اشعار اوست که مثل یک سیب ظاهراً زیبا و دلرباست، اما اگر عمیق تر نگاه کنی، می بینی که کرمی زنده در دلش جا خوش کرده؛ کرمی که نماد همان زشتی ها و تباهی هایی است که از درون، زیبایی جهان را می خورد.

هدف ما از این گپ وگفت، این نیست که فقط یک معرفی خشک و خالی از کتاب داشته باشیم. می خواهیم آن قدر در دل مفاهیم و حرف های سرگون بولص فرو برویم که تهش هم عاشق شعرش بشویم و هم دلمان بخواهد برویم نسخه کامل کتاب را پیدا کنیم و بخوانیم. پس اگر آماده اید، بیایید با هم برویم سراغ جزئیات این شاهکار ادبی.

سرگون بولص: زندگی، مهاجرت و ریشه های یک شاعر معترض

برای اینکه یک کتاب را حسابی بفهمیم، باید نویسنده اش را هم کمی بشناسیم، نه؟ داستان زندگی سرگون بولص خودش به اندازه یک رمان خواندنی است. سرگون، که سال 1944 در بغداد به دنیا آمد، هیچ وقت یک زندگی آرام و بی دردسر نداشت. تازه سیزده ساله بود که با خانواده اش به کرکوک مهاجرت کرد. همین جابه جایی ها و کوچ ها، پایه های نگاه او به جهان را شکل داد. کرکوک، شهری که پر بود از تنوع فرهنگی و تلاطم های سیاسی، جایی بود که سرگون اولین جرقه های شعر گفتن را در آن زد و قدم در مسیر ادبیات گذاشت.

اما داستان مهاجرت های او اینجا تمام نشد. در دهه شصت میلادی، وقتی دنیا آبستن تغییرات زیادی بود و کشورهای عربی هم درگیر آشوب های مختلف، سرگون اول به بیروت رفت؛ شهری که در آن زمان پایتخت فرهنگی جهان عرب به حساب می آمد و جایی برای شکوفایی استعدادهای هنری بود. بعدتر راهی آمریکا شد و پس از چند سال زندگی در دنیای غرب، در نهایت برای اقامت دائمی به آلمان کوچ کرد. این رفت وآمدها، این زندگیِ همیشه در حرکت، روی جهان بینی و شعر او تاثیر عمیقی گذاشت. سرگون بولص، به معنای واقعی کلمه، یک شاعر مهاجر بود؛ شاعری که حس غربت، بیگانگی و دل تنگی برای وطن را با گوشت و پوستش لمس کرده بود و همین ها سوژه اصلی بسیاری از شعرهایش شد.

یکی از نقاط عطف زندگی ادبی سرگون بولص، مشارکتش در تأسیس جماعت کرکوک بود. سال 1964، او همراه با چند شاعر و نویسنده دیگر، این گروه ادبی پیشرو را بنیان نهاد. کار این جماعت چه بود؟ هدفشان شکستن قالب های سنتی و از کار افتاده شعر عربی بود. آن ها می خواستند راه جدیدی باز کنند، از بند وزن و قافیه رها شوند و شعری نو و امروزی بنویسند؛ شعری که بیشتر به دغدغه های واقعی انسان معاصر بپردازد و بتواند صدای اعتراض و نارضایتی آن ها از اوضاع موجود باشد.

سرگون بولص و جماعت کرکوک فقط یک گروه ادبی نبودند؛ آن ها جنبشی بودند برای نوآوری و رهایی شعر عرب از قیدوبندهای کهنه، و صدایی شدند برای نسل های بعد.

جهان بینی سرگون، پر بود از دغدغه هایی که ریشه در واقعیت های تلخ عراق و منطقه داشت. جنگ، دیکتاتوری، بی عدالتی و تباهی، همه این ها زخم هایی بود که روح سرگون را آزرده می کرد. شعر او فریادی بود علیه این وضعیت. او به دنبال آزادی بود، نه فقط آزادی سیاسی، بلکه آزادی انسان از بند همه محدودیت ها و پوچی ها. انگار که می خواست از میان آن همه سیاهی، نوری برای رستگاری پیدا کند. متاسفانه، این شاعر پرکار و خوش ذوق، در اکتبر سال 2007 در برلین، بر اثر بیماری سرطان درگذشت و دنیای ادبیات عرب یکی از تاثیرگذارترین صداهای معاصرش را از دست داد. اما آثارش، از جمله همین کرم زنده در سیب جهان، تا همیشه زنده خواهند ماند و الهام بخش نسل های آینده خواهند بود.

کرم زنده در سیب جهان: تشریح مضامین اصلی و نمادگرایی عنوان

عنوان یک کتاب، خودش یک دنیا حرف برای گفتن دارد، به خصوص وقتی پای یک مجموعه شعر در میان باشد. کرم زنده در سیب جهان؛ این عنوان به ظاهر ساده اما به شدت عمیق و پر از نماد، دقیقاً جوهره اصلی شعر سرگون بولص را به ما نشان می دهد. بیایید ذره بین بگذاریم روی این عنوان تا ببینیم چه مفاهیمی پشت کلمه هایش پنهان شده.

تحلیل نمادین عنوان: سیب و کرم

• سیب جهان: سیب، در بسیاری از فرهنگ ها و اسطوره ها، نماد زیبایی، کمال، طراوت، باروری و حتی گاهی نماد بهشت و میوه ای ممنوعه است. اینجا سیب جهان به نظرم می آید نمادی از همین دنیاست؛ دنیایی که در ظاهر قشنگ و فریبنده است، پر از وعده ها و امیدها. شاید هم نمادی از مدینه فاضله ای که انسان همیشه آرزویش را داشته، یا حتی نمادی از آزادی و آرمان شهر. دنیایی که باید زیبا و بی نقص باشد.
• کرم زنده: حالا پای کرم زنده به میان می آید. کرم در سیب! چیزی که از درون شروع به خوردن و تباه کردن می کند. کرم نماد فساد، تباهی پنهان، بیماری های مزمن، درد، آفت و واقعیت تلخی است که از درون، زیبایی و کمال سیب را از بین می برد. این کرم، انگار همان رنج ها، جنگ ها، دیکتاتوری ها، بی عدالتی ها و دروغ هایی است که از درون جامعه و انسانیت را متلاشی می کند. این کرم زنده بودن هم خودش مهم است؛ یعنی این تباهی یک موجود مرده و گذشته نیست، بلکه زنده است، حرکت می کند، رشد می کند و هر لحظه بیشتر در تار و پود سیب جهان فرو می رود.

این عنوان، خودش به تنهایی یک بیانیه است. بولص انگار دارد به ما می گوید: بیدار شو! این دنیایی که در ظاهر آن قدر زیبا و آرام به نظر می رسد، از درون توسط یک آفت زنده در حال خورده شدن است. این عنوان، جوهره اعتراض و نقد بولص به وضعیت جامعه، سیاست و حتی وجود انسان را فریاد می زند.

مضامین محوری در اشعار کرم زنده در سیب جهان

شعر سرگون بولص، مثل یک سفره پر از غذاهای رنگارنگ است که هر کدام طعم و مزه خودش را دارد، اما همه شان در یک نقطه به هم می رسند: اعتراض و اندیشه. بیایید نگاهی عمیق تر به مضامین اصلی اشعار این مجموعه بیندازیم:

1. اعتراض سیاسی و اجتماعی: این یکی از قوی ترین رگه های شعر بولص است. او نمی توانست نسبت به دیکتاتوری، جنگ های بی پایان، تباهی های اخلاقی و بی عدالتی های حاکم بر عراق و جهان عرب بی تفاوت باشد. شعرهایش فریاد این نارضایتی بود؛ فریادی که می خواست به گوش عالم و آدم برساند که اوضاع از چه قرار است و انسان در چه شرایطی دارد زندگی می کند. شعر او، تازیانه ای بود بر پیکر حاکمان ستمگر و جوامع بی توشه.
2. مهاجرت، غربت و بیگانگی: همان طور که گفتیم، بولص خودش یک عمر مهاجر بود. این حس آوارگی، حس عدم تعلق به یک مکان خاص، حس همیشه در سفر بودن، بخش جدایی ناپذیری از روح و شعر اوست. او درد مهاجران را می فهمید و آن را در قالب کلماتش به تصویر می کشید. این بیگانگی، گاهی فقط جغرافیایی نیست، بلکه بیگانگی انسان با خودش، با جامعه اش و حتی با هویت خودش است.
3. پوچی و نومیدی در برابر رنج انسان: گاهی وقت ها شعرهای بولص یک رگه هایی از نومیدی و پوچی را نشان می دهند. مواجهه با بی معنایی زندگی در شرایط دشوار، وقتی جنگ و ستم بیداد می کند، انسان را به این نقطه می رساند که آیا اصلاً معنایی هست؟ اما این نومیدی، یک نومیدی مطلق نیست؛ گاهی همراه با تلاش برای یافتن معنایی جدید است، یا دست کم، فریادی برای نشان دادن عمق این پوچی.
4. جستجوی آزادی و هویت: علی رغم رگه هایی از ناامیدی، شعر بولص همیشه در جستجوی آزادی است. آزادی از قیدوبندهای سیاسی، اجتماعی، فکری و حتی سنتی. او می خواست انسان از هر آنچه که او را محدود می کند، رها شود و هویت واقعی خود را پیدا کند. این هویت، اغلب اوقات در مبارزه و نقد شکل می گیرد.
5. نقد سنت و هنجارشکنی: جماعت کرکوک که به آن اشاره شد، خودش بهترین دلیل برای این مضمون است. بولص به شدت مخالف قالب های کهنه و از کار افتاده، چه در شعر و چه در جامعه، بود. او می خواست تغییر ایجاد کند، مرزها را بشکند و به سمت نوآوری برود. این نقد سنت، نه فقط یک نقد سطحی، بلکه دعوتی عمیق به بازاندیشی و تحول بود.
6. مرگ و زوال: تامل بر فناپذیری، گذر زمان و پایان زندگی، یکی دیگر از مضامین پررنگ در اشعار اوست. مرگ در شعر بولص، گاهی تلخ و بی رحمانه است، و گاهی هم فرصتی برای بازنگری و نگاهی عمیق تر به زندگی. این تامل، ریشه در واقعیت های جنگ و خشونت دارد که سایه مرگ را همواره بر سر زندگی او و مردمانش گسترانیده بود.

مجموع این مضامین، کرم زنده در سیب جهان را به یک اثر چندوجهی تبدیل کرده که با هر بار خواندنش، لایه های جدیدی از معنا برایتان رو می شود.

سبک و زبان شعری سرگون بولص در کرم زنده در سیب جهان

اگر بگوییم سرگون بولص فقط به خاطر حرف هایش مشهور بود، کم لطفی کرده ایم. او به همان اندازه که در محتوا نوآور بود، در فرم و سبک هم حسابی تابوشکن بود. اصلاً یکی از دلایلی که اسمش کنار پیشروان شعر نو عرب می آید، همین نوگرایی و خلاقیتش در استفاده از زبان و فرم است.

نوگرایی و رهایی از قوالب: شکستن وزن و قافیه

قدیم ترها، شعر عربی حسابی چارچوب مند و محکم بود؛ وزن و قافیه حکم ستون های اصلی را داشتند و هر شاعری باید به آن ها پایبند می بود. اما سرگون بولص و دوستانش در جماعت کرکوک، حوصله این قیدوبندها را نداشتند. آن ها دلشان می خواست حرفشان را آزاد و رها بزنند، بدون اینکه نگران باشند که کلمه بعدی با قبلی قافیه دارد یا نه، یا اینکه وزن شعر درست درمی آید یا نه. به همین خاطر، سرگون بولص رو آورد به شعر آزاد و سپید. این کار، دست او را برای بیان مفاهیم پیچیده و پرتاب کلمات بدون فیلترهای سنتی باز گذاشت. او می خواست شعر نفس بکشد و از خفگی قالب های کهنه رها شود.

زبان ساده اما عمیق: بیان مفاهیم پیچیده با کلمات روزمره

شاید فکر کنید شاعری که این همه حرف های فلسفی و اعتراضی می زند، حتماً زبانش هم باید پیچیده و پر از کلمات قلمبه سلمبه باشد. اما جالب اینجاست که سرگون بولص دقیقاً خلاف این را عمل می کرد. او استاد استفاده از کلمات روزمره، ساده و دم دستی بود؛ کلماتی که هر کدام از ما هر روز از آن ها استفاده می کنیم. اما هنر او در این بود که همین کلمات ساده را کنار هم می گذاشت و از دل آن ها، مفاهیم عمیق فلسفی، اجتماعی و انسانی را بیرون می کشید. انگار که می خواست بگوید: شعر در کوچه و بازار هم پیدا می شود، نه فقط در برج های عاج. همین سادگی در زبان، باعث می شد مخاطب عام هم بتواند با شعرهایش ارتباط برقرار کند و از آن ها لذت ببرد، بدون اینکه نیازی به دیکشنری های ادبی داشته باشد.

تصاویر و استعارات بکر و زنده: خلق فضای بصری و عاطفی قوی

شعر بولص پر از تصاویر است؛ تصاویری که مثل یک فیلم در ذهنتان پخش می شوند و فضای بصری و عاطفی قوی خلق می کنند. او از استعاراتی استفاده می کرد که شاید تا قبل از او کسی به ذهنش نرسیده بود، اما وقتی می خواندی شان، می دیدی چقدر درست و به جا هستند. همین عنوان کرم زنده در سیب جهان خودش یک استعاره ناب است. او می توانست از چیزهای عادی و روزمره، نمادهای عمیق بسازد. این تصاویر بکر و زنده، باعث می شدند شعرش نه فقط خوانده شود، بلکه حس شود و در ذهن مخاطب نقش ببندد.

لحن اعتراضی و گاه طنز تلخ: آمیزش خشم و ناامیدی با رگه هایی از طنز

لحن سرگون بولص در شعرهایش، اغلب اوقات اعتراضی و برنده است. او خشمش را از وضعیت موجود پنهان نمی کرد و رک و راست حرفش را می زد. اما نکته جالب اینجاست که گاهی وقت ها این خشم و ناامیدی، با رگه هایی از طنز تلخ آمیخته می شد. طنزی که نه برای خندیدن، بلکه برای تلنگر زدن و فکر کردن بود. این طنز، مثل نمک بود که به زخم می پاشید تا درد را بیشتر حس کنی و به فکر چاره بیفتی. این آمیزش لحن ها، شعر او را پیچیده تر و چندلایه می کرد و به آن عمق بیشتری می بخشید.

خلاصه که سبک و زبان سرگون بولص، خودش یک فصل جداگانه از تاریخ ادبیات عرب است؛ فصلی که نشان می دهد چطور یک شاعر می تواند با نوآوری و شجاعت، مسیرهای جدیدی را برای بیان کشف کند و با زبانی ساده، عمیق ترین مفاهیم را به دل مخاطب بنشاند.

بررسی اشعار منتخب: نگاهی به چند شاه بیت و مضمون

حالا که با زندگی و سبک سرگون بولص آشنا شدیم، بیایید کمی هم درباره اشعار خودش حرف بزنیم. البته اینجا نمی توانیم همه اشعار کتاب را بازنویسی کنیم، چون هم وقتمان محدود است و هم باید خودتان بروید و لذت کشف کامل را بچشید. اما می توانیم به چند نمونه کلیدی اشاره کنیم که بفهمید بولص چطور از دل کلمات، جهان خودش را می ساخت.

شعر سنگ ریزه: نمادی از استقامت در برابر توفان های زندگی

شعر سنگ ریزه یکی از آن اشعار معروف سرگون بولص است که اتفاقاً در بخش های معرفی کتاب هم نمونه ای از آن آمده. این شعر با تصویری ساده اما عمیق، از مقاومت می گوید. تصور کنید یک سنگ ریزه کوچک و تنها بعد از یک توفان عظیم که همه چیز را با خود برده (نخل ها، خانه ها، قایق ها، دوچرخه ها، مناره ها…) هنوز سر جای خودش مانده است. این سنگ ریزه، نمادی می شود از انسان یا هر چیزی که در برابر مصائب بزرگ زندگی، در برابر توفان های سیاسی و اجتماعی، در برابر ظلم و تباهی، باز هم استقامت می کند و از پا نمی افتد.

این سنگ ریزه نه تنها مقاوم است، بلکه تلألؤیی محو دارد، انگار که یک امید کوچک اما پایدار در دل سیاهی هاست. این شعر به ما یادآوری می کند که حتی کوچک ترین چیزها هم می توانند در برابر عظیم ترین تندبادها تاب بیاورند.

بولص در ادامه شعر، انگار که مخاطب را به چالش می کشد: حالا زیر پای توست، لهش کن اگر می خواهی، فشار بده محکم. آن گاه، رد شو. نترس. چیزی نیست جز سنگ ریزه ای میان سنگ ریزه های دیگر. این قسمت به نظرم یک کنایه و طنز تلخ است. می گوید این سنگ ریزه آن قدر حقیر و بی اهمیت به نظر می رسد که می توانی لهش کنی، اما در حقیقت همین سنگ ریزه کوچک، سمبل چیزی بزرگ تر و شکست ناپذیر است: استقامت و پایداری در برابر ظلم.

شعر هلاکو: اشاره به تخریب و ویرانی تاریخی و معاصر

با شنیدن اسم هلاکو، ناخودآگاه یاد ویرانی و تباهی می افتیم. هلاکوخان، نماد هجوم و تخریبی است که تاریخ منطقه را سیاه کرده است. بولص، به عنوان یک شاعر معترض، نمی توانست از این نماد تاریخی غافل شود. او با استفاده از هلاکو، نه فقط به ویرانی های گذشته اشاره می کند، بلکه این مفهوم را به ویرانی ها و تباهی های معاصر، به جنگ ها و کشتارهای زمان خودش، گره می زند. انگار که می گوید: تاریخ تکرار می شود و هلاکوها هنوز زنده اند، اما نه به شکل یک قوم مهاجم، بلکه در قالب دیکتاتوری ها و جنگ افروزی ها. این شعر، دردهای تاریخی و معاصر را به هم پیوند می دهد و فریاد می زند که انسان هرگز از گذشته اش درس نگرفته است.

شعر پناهنده سخن می گوید: روایت تجربه دردناک مهاجرت و آوارگی

همان طور که قبلاً گفتیم، مهاجرت یک رگه ی اصلی در زندگی و شعر بولص بود. شعر پناهنده سخن می گوید دقیقاً از همین تجربه تلخ و انسانی حرف می زند. در این شعر، بولص به زبان یک پناهنده، درد غربت، حس از دست دادن وطن، بیگانگی با محیط جدید، و شاید ناامیدی از آینده را به تصویر می کشد. این شعر نه فقط روایتی از یک مهاجر خاص، بلکه صدای هزاران انسانی است که مجبور شده اند خانه شان را ترک کنند و در سرزمینی غریبه به دنبال پناهی باشند. شعر او، از رنج های روحی و جسمی پناهندگان می گوید و مخاطب را به همذات پنداری با آن ها دعوت می کند. این شعر نمادی از انسانیت مشترک در رنج است، بی توجه به نژاد و ملیت.

اشعار دیگر این مجموعه هم هر کدام به نحوی به یکی از مضامین اصلی شعر بولص می پردازند؛ از نقد جامعه و سیاست گرفته تا تامل بر مرگ و جستجوی معنای زندگی. هر شعر، دریچه ای است به جهان بینی خاص بولص که ترکیبی است از خشم، اندوه، طنز و امید. این تنوع مضمونی و سبکی، کرم زنده در سیب جهان را به اثری ماندگار و تاثیرگذار تبدیل کرده است.

جایگاه کرم زنده در سیب جهان در ادبیات معاصر

هر کتابی، مثل یک قطعه پازل در دنیای بزرگ ادبیات جای خودش را دارد. اما بعضی کتاب ها، نه فقط یک قطعه، بلکه نقش یک ستون را بازی می کنند و تاثیرشان فراتر از زمان خودشان می رود. کرم زنده در سیب جهان از سرگون بولص، دقیقاً یکی از همین آثار است.

تاثیر بر شعر عرب: الهام بخشی برای نسل های بعدی شاعران

سرگون بولص و جماعت کرکوک فقط شعر نگفتند، آن ها راه را برای نسل های بعدی هموار کردند. قبل از آن ها، شعر عربی هنوز درگیر سنت های قدیمی بود و کمتر کسی جرات می کرد از قالب های کلاسیک فاصله بگیرد. اما بولص و همفکرانش، با شکستن این قیدوبندها، ثابت کردند که شعر می تواند آزادتر نفس بکشد، می تواند با زبان مردم کوچه و بازار حرف بزند و دغدغه های واقعی جامعه را فریاد بزند.

کرم زنده در سیب جهان، به عنوان یکی از مهم ترین مجموعه های او، الهام بخش بسیاری از شاعران جوان تر شد. آن ها دیدند که می شود هم شعر گفت، هم نوآور بود، و هم صدای اعتراض جامعه بود. این کتاب به آن ها نشان داد که می توان از کلمات ساده، تصاویری عمیق خلق کرد و با لحنی صریح و بی پرده، حرف دل مردم را زد. به همین خاطر، جایگاه این کتاب در تاریخ شعر معاصر عرب، کاملاً مشخص است: یک نقطه عطف، یک پرچم نوآوری و یک صدا برای رهایی.

ارتباط با مسائل جهانی: چرا مضامین این کتاب همچنان جهانی و فرازمانی هستند؟

شاید بگویید کرم زنده در سیب جهان درباره عراق و مشکلاتش است، پس چه ربطی به منِ خواننده فارسی زبان در فلان کشور دارد؟ اما نکته دقیقاً همین جاست. شعر خوب، مرز نمی شناسد. مضامینی که سرگون بولص به آن ها پرداخته، فراتر از جغرافیای عراق یا حتی جهان عرب هستند.

• اعتراض به ظلم و دیکتاتوری: آیا این فقط مختص یک کشور خاص است؟ متاسفانه در بسیاری از نقاط دنیا، مردم با این مسائل درگیرند.
• درد مهاجرت و غربت: این یک پدیده جهانی است که هر روز میلیون ها نفر با آن دست وپنجه نرم می کنند.
• جستجوی آزادی و هویت: این یک دغدغه ازلی و ابدی انسان است، فارغ از زمان و مکان.
• فکر کردن به پوچی و معنای زندگی: این یک سوال فلسفی است که هر انسانی در مقطعی از زندگی اش با آن روبرو می شود.

همین فرازمانی بودن مضامین است که باعث می شود کرم زنده در سیب جهان حتی سال ها بعد از انتشارش و در کشورهای دیگر هم تازگی و تاثیرگذاری خود را حفظ کند. این کتاب نه فقط یک صدای عربی، بلکه یک صدای جهانی برای انسانیت است.

اهمیت ترجمه مریم حیدری: نقش مترجم در معرفی این اثر به فارسی زبانان

گاهی وقت ها، یک اثر بزرگ، بدون یک ترجمه خوب، هرگز نمی تواند به مخاطبان گسترده تری معرفی شود. خوشبختانه، کرم زنده در سیب جهان این شانس را داشته که توسط مریم حیدری به فارسی ترجمه شود.

مترجم های شعر کارشان خیلی سخت تر از ترجمه متون عادی است. آن ها باید نه فقط معنای کلمات، بلکه روح و لحن و موسیقی شعر را هم به زبان مقصد منتقل کنند. مریم حیدری با ترجمه روان و دقیقش، این کار سخت را به خوبی انجام داده و توانسته صدای سرگون بولص را آن طور که باید، به گوش فارسی زبانان برساند. او پلی شده بین دو فرهنگ و دو زبان، و امکان این را فراهم کرده که ما هم بتوانیم از این شاهکار ادبی لذت ببریم و با جهان بینی سرگون بولص آشنا شویم. بدون تلاش و زحمت مترجمی مثل او، شاید خیلی از ما هرگز فرصت خواندن چنین آثاری را پیدا نمی کردیم. نشر چشمه هم با انتشار این کتاب، خدمت بزرگی به ادبیات ایران کرده است.

جمع بندی: پیامی که از دل سیب بیرون می آید

خب، رسیدیم به ایستگاه آخر این سفر در دنیای کرم زنده در سیب جهان. اگر بخواهیم یک جمع بندی خودمانی و کوتاه از این گپ وگفت داشته باشیم، باید بگویم که این کتاب، چیزی فراتر از یک مجموعه شعر ساده است.

این اثر، فریادی است از دل یک شاعر مهاجر که درد و رنج های زمانه اش را با گوشت و پوستش حس کرده بود. سرگون بولص، با سبکی نوآورانه و زبانی ساده اما عمیق، توانست مضامین اعتراضی، فلسفی و انسانی را به شکلی بی نظیر به تصویر بکشد. او نه فقط از دیکتاتوری و جنگ گفت، بلکه از پوچی، غربت، جستجوی آزادی و رهایی انسان از قیدوبندهای کهنه هم حرف زد. این کتاب، مثل یک سیب ظاهراً زیباست، اما وقتی به عمقش می روید، می بینید که کرمی زنده در آن است؛ کرمی که نمادی از فساد و تباهی های پنهان جامعه و دنیاست.

شعر بولص، با تصاویر بکر و استعارات زنده اش، شما را به فکر وا می دارد و کاری می کند که با هر کلمه اش زندگی کنید. این کتاب فقط مال دنیای عرب نیست؛ پیامش جهانی و فرازمانی است و برای هر کسی که به دنبال فهم عمیق تر از رنج انسان، آزادی و معنای زندگی است، حرف های زیادی برای گفتن دارد.

حالا که یک دید کلی از این سیبِ پرحرف و کرمِ پرمعنا پیدا کرده اید، به نظرم وقت آن رسیده که خودتان دست به کار شوید. خواندن خلاصه اش خوب است، اما هیچ چیز جای تجربه مستقیم خواندن خود کتاب را نمی گیرد. کرم زنده در سیب جهان، منتظر شماست تا شما هم سفری در دنیای عمیق و پرچالش سرگون بولص داشته باشید و خودتان از نزدیک طعم این اشعار بی نظیر را بچشید. این کتاب، یک یادگاری مهم از شاعری بزرگ است که صدایش تا همیشه در تاریخ ادبیات زنده خواهد ماند.