خلاصه کتاب ایده های انقلابی تاریخ سینما ( نویسنده دیوید پارکینسون )

کتاب «ایده های انقلابی تاریخ سینما» اثر دیوید پارکینسون، نه تنها یک مرور تاریخی ساده نیست، بلکه سفری هیجان انگیز به ۱۰۰ نقطه عطف کلیدی است که سینما را از روزهای اولش تا امروز شکل داده اند. این کتاب به ما کمک می کند تا بفهمیم چطور ایده ها، چه فنی و چه مفهومی، این هنر را دگرگون کرده اند و چرا هنوز هم فیلم ها برایمان جذاب و تاثیرگذارند.

اگه شما هم از اون دسته آدم ها هستید که سینما براتون فقط یه تفریح ساده نیست و دوست دارید بفهمید این هنر هفتم چطور مسیرش رو طی کرده، پس این مقاله برای شماست. دیوید پارکینسون، مورخ و منتقد سرشناس سینما، توی کتابش به جای اینکه تاریخ رو خطی و بر اساس سال ها تعریف کنه، اومده و ۱۰۰ ایده مهم و انقلابی رو جدا کرده که هر کدومشون یه جورایی مسیر سینما رو عوض کردن. این ایده ها از همون فانوس های جادو و کینتوسکوپ شروع میشن و تا عصر دیجیتال و جلوه های ویژه کامپیوتری پیش میرن. تو این مقاله قراره یه خلاصه کامل و تحلیلی از این کتاب رو با هم مرور کنیم تا بفهمیم چطور این ۱۰۰ ایده، سینما رو به جایی رسوندن که امروز می بینیم.

متدولوژی دیوید پارکینسون: چطور تاریخ سینما را از نو می نویسد؟

خودمونیم، وقتی می گیم تاریخ سینما، ممکنه خیلیا یاد یه عالمه اسم و تاریخ و اتفاقات خشک بیفتن. اما دیوید پارکینسون یه رویکرد کاملاً متفاوت و تازه داره. اون به جای اینکه فقط رخدادهای تاریخی رو پشت سر هم ردیف کنه، روی مفهوم «ایده انقلابی» متمرکز شده.

ایده انقلابی؛ نه فقط رویداد تاریخی

فرقش چیه؟ ببینید، یه «رویداد تاریخی» مثلاً ممکنه اختراع دوربین فیلمبرداری باشه، اما «ایده انقلابی» اون چیزیه که بعد از اون اختراع، باعث می شه مردم به یه شکل جدیدی به سینما نگاه کنن یا فیلمسازها یه کار نو انجام بدن. پارکینسون دنبال جرقه و کاتالیزورهاست، اون چیزایی که باعث شدن سینما یه قدم بزرگ برداره و از یه حالت به حالت دیگه ای بره. مثلاً شاید اولین باری که یه کارگردان فهمید می تونه با کلوزآپ، روی احساسات بازیگر تاکید کنه، خودش یه ایده انقلابی باشه.

جامعیت و تنوع در انتخاب ایده ها

پارکینسون برای انتخاب این ۱۰۰ ایده، فقط به یه جنبه خاص سینما نگاه نکرده. ایده هایی که انتخاب کرده، طیف وسیعی رو پوشش می دن:

• تکنیکی: مثل اختراع زوم یا دوربین روی دست.
• زیبایی شناختی: مثل جنبش اکسپرسیونیسم یا مفهوم میزانسن.
• صنعتی: مثل ظهور سیستم استودیویی یا بلاک باسترها.
• فرهنگی: مثل سانسور یا سینمای کوئیر.

این تنوع، به ما نشون می ده که سینما یه موجود زنده و پویاست که از ابعاد مختلف تحت تاثیر قرار گرفته و پیشرفت کرده. جالبه بدونید که این کتاب فقط روی هالیوود تمرکز نداره. پارکینسون به سینمای جهان، از اروپا و آسیا گرفته تا حتی سینمای ایران (با اشاره به فیلمسازانی مثل کیارستمی و مهرجویی) هم سرک می کشه. این نگاه جهانی باعث می شه درک ما از تاریخ سینما خیلی کامل تر و غنی تر باشه.

از جادوی فانوس ها تا اوج سینمای صامت: جرقه های اولیه هنر هفتم

سفر ما به تاریخ سینما با روزهای اول شروع می شه، وقتی که حتی تصوری از فیلم به شکلی که امروز می شناسیم، وجود نداشت. این بخش، ایده های ۱ تا ۲۵ کتاب رو پوشش می ده و ریشه ها و پایه های سینما رو بهمون نشون می ده.

تولد سینما و ابزارهای اولیه

بیاین از اون اولش شروع کنیم، از جایی که ایده ی «تصاویر متحرک» تازه داشت شکل می گرفت:

• فانوس های جادو (Magic Lanterns): قبل از هر چیز، مردم با فانوس های جادو که تصاویری رو روی دیوار منعکس می کردن، یه جورایی طعم دیدن داستان های بصری رو می چشیدن. این شاید اولین جرقه های علاقه به تصویر متحرک بود.
• تداوم دید (Persistence of Vision): این یک پدیده فیزیولوژیک انسانه که به ما اجازه میده وقتی چند تا عکس رو با سرعت پشت سر هم می بینیم، اون ها رو به صورت متحرک درک کنیم. اگه این ویژگی چشم ما نبود، اصلاً سینما به وجود نمی اومد!
• کینتوسکوپ (Kinetoscope): ادیسون و تیمش با کینتوسکوپ، یه دستگاهی ساختن که می تونستی توش یه فیلم کوتاه رو به صورت انفرادی ببینی. یه جورایی مثل همون دستگاه های قدیمی که تو شهربازی ها بود و با سکه کار می کرد.
• سینماتوگراف (Cinematograph): اما برادران لومیر بودن که با سینماتوگرافشون، تصویر رو از حالت انفرادی خارج کردن و برای اولین بار روی پرده نمایش دادن. این یعنی، یه عالمه آدم می تونستن همزمان یه فیلم رو تماشا کنن و تجربه جمعی سینما شروع شد.
• نمایش روی پرده (Screen Projection): اینکه تصویر به این بزرگی روی پرده به نمایش دربیاد، خودش یه ایده انقلابی بود که جادو رو به چشم تماشاگرها آورد.

خلق زبان بصری و روایت

با پیشرفت تکنولوژی، فیلمسازها کم کم فهمیدن که فقط ثبت واقعیت کافی نیست؛ باید داستان بگن و احساسات رو منتقل کنن:

• فیلم های تردستانه (Trick Films): فیلمسازهایی مثل ژرژ ملی یس، با استفاده از ترفندهای دوربین، جادو رو به سینما آوردن و نشون دادن که میشه کارهایی کرد که تو واقعیت ممکن نیست.
• کلوزآپ (Close-up) و نمای نقطه دید (Point-of-View Shot): این ایده ها باعث شدن دوربین فقط یه ناظر نباشه، بلکه یه ابزار برای نزدیک شدن به شخصیت ها و نشون دادن دنیای درونی اون ها بشه. با کلوزآپ، غم و شادی از نزدیک دیده میشد و با نمای نقطه دید، خودمون رو جای شخصیت فیلم می ذاشتیم.
• نمای حرکتی (Tracking Shot) و سکانس های تعقیبی (Chase Sequences): دوربین دیگه ثابت نبود. حرکت دوربین، هیجان و پویایی رو به فیلم ها آورد و سکانس های تعقیب و گریز رو خلق کرد که هنوزم جذابه.
• تدوین موازی (Parallel Editing) و نماهای منطبق (Matching Shots): این ها پایه های زبان تدوین در سینمان. با تدوین موازی می شد چند تا داستان رو همزمان پیش برد و با نماهای منطبق، بین صحنه ها یه پیوستگی منطقی ایجاد کرد.

تثبیت صنعت و ستاره سازی

همین که سینما محبوب شد، کم کم پای پول و صنعت هم به میون اومد:

• نیکل اودئون ها (Nickelodeons) و قصرهای رؤیا (Dream Palaces): از سالن های کوچیک و ارزون نیکل اودئون که همه می تونستن برن، تا سینماهای باشکوه و بزرگ قصرهای رؤیا که حس لوکس بودن رو به تماشاگر می دادن، همه نشونه ی رشد این صنعت بود.
• فیلم بلند (Feature Film) و فیلم نامه (Screenplay): فیلم ها دیگه کوتاه نبودن. با طولانی تر شدن فیلم ها، نیاز به داستان های پیچیده تر و فیلمنامه های قوی تر بیشتر شد.
• جلوه های ویژه ی سر صحنه (In-Camera Special Effects) و بدلکاری (Stunt Work): فیلمسازها برای جذابیت بیشتر، دست به کارهای عجیب و غریبی می زدند، از ترفندهای دوربین گرفته تا بدلکاری های خطرناک.
• کمدی بزن بکوب (Slapstick Comedy): این ژانر با ستارگانی مثل چارلی چاپلین و باستر کیتون، دل مردم رو شاد می کرد و نشون می داد سینما پتانسیل کمدی فوق العاده ای داره.
• سیستم ستاره سازی (Star System) و هالیوود (Hollywood): کم کم بازیگرها تبدیل به چهره های شناخته شده و محبوب شدن و هالیوود هم به عنوان مرکز اصلی تولید فیلم در دنیا قد علم کرد.

اون اوایل، سینما بیشتر یه کنجکاوی علمی بود تا هنر. اما با هر ایده جدید، از یه آزمایشگاه خارج شد و قدم به قلمرو هنر و صنعت گذاشت، طوری که دیگه هیچ کس نمی تونست نادیده اش بگیره.

انقلاب صدا، رنگ و مکاتب فکری: سینما در میانه راه

بعد از دوران صامت، سینما وارد فاز جدیدی شد که توش صدا، رنگ و ایده های هنری پیچیده تر، حرف اول رو می زدند. این بخش، ایده های ۲۶ تا ۷۰ کتاب رو شامل می شه.

ورود صدا و رنگ

تصور کنید فیلم دیدن بدون صدا! سخت بود، نه؟ برای همین ورود صدا یه انقلاب بزرگ بود:

• صدا (Sound)، موسیقی متن (Soundtrack) و صداگذاری (Sound Design): وقتی صدا وارد سینما شد، همه چیز تغییر کرد. فیلم ها واقعی تر شدن، موسیقی متن تونست احساسات تماشاگر رو تحت تاثیر قرار بده و صداگذاری (افکت های صوتی) بُعد جدیدی به روایت داد.
• رنگ (Color) و فیلم سه بعدی (3D Film): سینما دیگه سیاه و سفید نبود! رنگ به فیلم ها زندگی بخشید و فضای بصری رو غنی تر کرد. ایده فیلم های سه بعدی هم هرچند گهگاهی اومده و رفته، ولی نشون دهنده تلاش سینما برای جذب تماشاگر با تجربه های بصری نو بود.

مکاتب هنری و فکری

سینما فقط سرگرمی نبود، تبدیل شد به یه ابزار قدرتمند برای بیان ایده های هنری و فلسفی:

• اکسپرسیونیسم (Expressionism) و سوررئالیسم (Surrealism): جنبش هایی مثل اکسپرسیونیسم آلمان با استفاده از نورپردازی و صحنه آرایی عجیب، دنیای درونی و تاریک شخصیت ها رو نشون می دادن. سوررئالیسم هم با تصاویر خیالی و رویاگونه، مرزهای واقعیت رو جابجا کرد.
• مونتاژ (Montage) و تیپ سازی (Typage): فیلمسازان روسی مثل آیزنشتاین با مونتاژ، معنی جدیدی به کنار هم قرار دادن نماها دادن و نشون دادن که تدوین چقدر می تونه قدرتمند باشه. تیپ سازی هم به جای بازیگرهای ستاره، از آدم های عادی برای نشون دادن تیپ های اجتماعی استفاده می کرد.
• نئورئالیسم (Neorealism) و رئالیسم شاعرانه (Poetic Realism): بعد از جنگ جهانی دوم، سینما به سمت واقعیت زندگی مردم رفت. نئورئالیسم ایتالیا با فیلمبرداری در خیابان ها و استفاده از بازیگران غیرحرفه ای، درد و رنج مردم رو به تصویر کشید. رئالیسم شاعرانه فرانسه هم با لحنی ملایم تر، به واقعیت های اجتماعی می پرداخت.

تنوع ژانرها و تاثیرات اجتماعی

در این دوره، ژانرهای مختلف سینمایی شکل گرفتند و سینما بازتابی از اتفاقات جامعه شد:

• ژانر (Genre) و فیلم نوآر (Film Noir): ژانرها به سینما نظم دادن و مردم رو به سمت فیلم های مورد علاقه شون سوق دادن. فیلم نوآر با قهرمان های خاکستری و فضاهای تاریک و رمزآلودش، یکی از محبوب ترین ژانرهای این دوره شد.
• سانسور (Censorship) و پروپاگاندا (Propaganda): سینما ابزار قدرتمندی بود که دولت ها سعی در کنترلش داشتن. سانسور برای محدود کردن محتوا و پروپاگاندا برای تبلیغ ایدئولوژی ها، از جمله تاثیرات اجتماعی روی سینما بودن.
• فهرست سیاه هالیوود (Hollywood Blacklist): در دوران مک کارتی، خیلی از فیلمسازان و بازیگران به خاطر اتهامات سیاسی، از کار محروم شدن که یه لکه ننگ تو تاریخ هالیووده.
• تلویزیون (Television): ورود تلویزیون یه رقیب جدی برای سینما بود و باعث شد صنعت سینما به فکر نوآوری های جدید بیفته تا مردم رو همچنان به سینماها بکشونه.

سینمای مدرن، جهانی شدن و نظریه های نوین: فراتر از قاب

با ورود به نیمه دوم قرن بیستم، سینما به بلوغ رسید و با نظریه های جدید، رویکردهای تازه ای به خودش گرفت. این بخش از ایده های ۷۱ تا ۹۰ کتاب رو پوشش می ده.

نوآوری های تکنولوژیک و بصری

تکنولوژی همچنان به کمک سینما میومد تا تجربه های جدیدی خلق کنه:

• نسبت آکادمی (Academy Ratio) و کادربندی های جدید: نسبت ابعاد پرده، از یک استاندارد به استانداردهای جدیدتری رفت تا تجربه های بصری متنوع تری رو به تماشاگر بده.
• دوربین روی دست (Handheld Camera) و زوم (Zoom): این تکنیک ها به فیلمسازان آزادی عمل بیشتری دادن. دوربین روی دست حس واقعیت گرایی و مستندگونه ای به فیلم ها می داد و زوم کردن هم به کارگردان اجازه می داد بدون قطع نما، روی جزئیات خاصی تمرکز کنه.

نظریه ها و جنبش های مستقل

این دوره شاهد شکل گیری نظریه های مهمی در سینما بود که نحوه نگاه ما به فیلم ها رو دگرگون کرد:

• سینماتِک فرانسه (Cinémathèque Française) و جشنواره ی کن (Cannes Film Festival): این مراکز و رویدادها، سینما رو به عنوان یه هنر جدی مطرح کردن و فضایی برای نقد، تحلیل و نمایش فیلم های هنری و مستقل فراهم کردن.
• نقد فیلم (Film Criticism) و نظریه ی مؤلف (Auteur Theory): منتقدان فیلم با تحلیل های عمیق، به درک بهتر سینما کمک کردن. نظریه مؤلف هم نشون می داد که کارگردان، مثل یه نویسنده، مؤلف اصلی اثر هنریه و فیلم ها بازتابی از جهان بینی اونه.
• میزانسن (Mise-en-scène) و فضای خارج قاب (Off-screen Space): این ها مفاهیم تئوریک مهمن که به ما نشون می دن چطور کارگردان با چیدمان عناصر داخل کادر (میزانسن) و حتی با اشاره به چیزهایی که خارج از کادره (فضای خارج قاب)، می تونه داستان بگه و حس و حال خاصی ایجاد کنه.
• سینما حقیقت (Cinema Vérité)، سینمای آزاد (Free Cinema) و سینمای سوم (Third Cinema): این جنبش ها، به دنبال سینمایی بودن که صدای مردم عادی باشه، به واقعیت های اجتماعی بپردازه و از ساختارهای سنتی هالیوود دور باشه. سینمای سوم هم بر سینمای کشورهای جهان سوم تمرکز داشت که به دنبال بیان هویت و مسائل خودشون بودن.

جهانی شدن و بلاک باسترها

سینما جهانی تر شد و همزمان، فیلم های پرفروش گیشه رو قبضه کردن:

• بلاک باستر (Blockbuster): با ظهور فیلم هایی مثل «آرواره ها» (Jaws)، مفهوم بلاک باستر شکل گرفت. فیلم های پرفروشی که با بودجه های کلان و بازاریابی گسترده، میلیون ها نفر رو به سینما می کشوندن.
• سینمای مستقل (Independent Cinema) و تنوع فرهنگی: در کنار غول های هالیوود، سینمای مستقل هم رشد کرد و فضایی برای بیان داستان ها و دیدگاه های متفاوت ایجاد کرد. دیوید پارکینسون به سینماگران غیرآمریکایی مثل عباس کیارستمی و داریوش مهرجویی از ایران هم اشاره می کنه که نشون دهنده نگاه جامع کتاب به سینمای جهانه.
• سینمای کوئیر (Queer Cinema) و نظریه ی فیلمِ فمینیست (Feminist Film Theory): این جنبش ها و نظریه ها، دیدگاه های جدیدی رو به سینما آوردن و به دنبال بازنمایی متفاوت از هویت ها و مسائل اجتماعی بودن.

عصر دیجیتال و آینده نگری: سینمای امروز و فردا

به اواخر قرن بیستم و اوایل قرن ۲۱ می رسیم، جایی که تکنولوژی دیجیتال همه چیز رو زیر و رو کرد و سینما رو وارد عصر جدیدی کرد. این بخش، ایده های ۹۱ تا ۱۰۰ رو بررسی می کنه.

تحول دیجیتال

ورود کامپیوتر و دیجیتال، سینما رو از اساس تغییر داد:

• ویدئو (Video) و ویدئوی دیجیتال (Digital Video): دیگه لازم نبود حتماً فیلم ها روی نگاتیو ضبط بشن. ویدئو و بعداً فرمت دیجیتال، فیلمسازی رو دم دستی تر و ارزون تر کرد. این یعنی هر کسی با یه دوربین دیجیتال می تونست فیلمساز بشه!
• سرگرمی های خانگی (Home Entertainment) و پلتفرم های جدید: دیگه سینما فقط تو سالن های تاریک خلاصه نشد. با ورود VCR، DVD و بعداً پلتفرم های استریمینگ، سینما اومد تو خونه های ما. این یعنی ما می تونیم هر فیلمی رو هر وقت که دلمون خواست ببینیم.
• تصویرپردازی رایانه ای (CGI – Computer-Generated Imagery): این ایده، نقطه اوج انقلاب دیجیتاله. با CGI، فیلمسازها تونستن دنیاهایی رو خلق کنن که قبلاً فقط تو خیالشون بود. از دایناسورهای پارک ژوراسیک گرفته تا کهکشان های دوردست، همه با CGI ممکن شدن و جلوه های ویژه به اوج خودشون رسیدن.

مضامین و چالش های معاصر

سینمای امروز، همچنان در حال تکامله و با چالش ها و مضامین جدیدی روبه روست:

• دنباله ی فیلم (Sequels) و بازسازی (Remakes): با محبوبیت فیلم ها، استودیوها به سراغ ساخت دنباله ها و بازسازی های جدید رفتن تا از موفقیت قبلی استفاده کنن.
• سینمای مستقل آمریکا (American Independent Cinema): در کنار فیلم های پرهزینه هالیوودی، سینمای مستقل آمریکا همچنان با فیلم های خلاقانه و کم بودجه، مسیر خودش رو ادامه می ده.
• فیلم های میراثی (Heritage Films): این فیلم ها که معمولاً به تاریخ یا ادبیات یک کشور می پردازن، نشون دهنده تلاش برای حفظ و بازنمایی میراث فرهنگی هستن.

این ایده ها نشون می دن که سینما همیشه در حال تغییره و خودشو با زمان و تکنولوژی های جدید وفق می ده. دیوید پارکینسون با این نگاه جامع، به ما نشون می ده که سینما چطور از یه کنجکاوی علمی، به یه هنر پیچیده و یه صنعت عظیم تبدیل شده.

چرا این کتاب را باید بخوانیم؟ بررسی نقاط قوت و جنبه های قابل تأمل

کتاب «ایده های انقلابی تاریخ سینما» واقعاً یه جواهر برای علاقه مندان به سینماست، اما مثل هر اثر دیگه ای، نقاط قوت و جناتقابل تأملی هم داره که بد نیست با هم بررسی شون کنیم.

نقاط قوت

راستش رو بخواید، این کتاب یه عالمه دلیل خوب برای خوندن داره:

• جامعیت و رویکرد نوآورانه: پارکینسون به جای اینکه فقط لیست فیلم و تاریخ بده، با رویکرد «۱۰۰ ایده» یه دید خیلی جذاب و نو به تاریخ سینما می ده. اینجوری شما نه فقط «چی» اتفاق افتاده، بلکه «چرا» و «چگونه» هم می فهمید.
• نگاه جهانی به سینما: یکی از بزرگ ترین مزیت های این کتاب اینه که فقط به هالیوود چسبیده نیست. از اروپا و آسیا گرفته تا آمریکای لاتین و حتی سینمای خودمون، همه رو پوشش می ده. این یعنی یه درک وسیع و جهانی از سینما پیدا می کنید.
• منبع الهام بخش: اگه دانشجو یا محقق سینما باشید، این کتاب می تونه کلی ایده برای پروژه ها و مقالاتتون بهتون بده. رویکردش برای دسته بندی و تحلیل ایده ها، واقعاً الهام بخشه.
• ارجاع به فیلم های کمتر شناخته شده: پارکینسون فقط از شاهکارهای معروف نمی گه. اون کلی فیلم کمتر دیده شده و مهم رو هم معرفی می کنه که شاید تا حالا اسمشون رو هم نشنیده باشید و همین بهتون کمک می کنه افق دیدتون رو وسیع تر کنید.
• تمرکز بر مفاهیم بنیادین: کتاب به جای پرداختن به جزئیات بی ربط، روی مفاهیم اساسی و تاثیرگذار تاکید می کنه که درک تحولات سینما رو عمیق تر می کنه.

«ایده های انقلابی تاریخ سینما» یه جور نقشه راهه که نشون می ده چطور جرقه یک ایده، زنجیره ای از تحولات رو در پی داشته و سینما رو به این هنر پیچیده و دوست داشتنی تبدیل کرده.

جنبه های قابل تأمل (یا محدودیت ها)

هیچ کتابی بی نقص نیست و این کتاب هم مثل هر اثر دیگه ای، یه سری نکته داره که باید بهشون توجه کنیم:

• ایجاز در توضیح هر ایده: خب، وقتی قرار باشه ۱۰۰ ایده رو تو یه کتاب بگنجونیم، طبیعتاً نمی شه برای هر کدومش یه عالمه توضیح داد. برای همین، گاهی ممکنه برای درک عمیق تر بعضی ایده ها، نیاز داشته باشید که خودتون بیشتر تحقیق کنید. این کتاب بیشتر یه جور «شروع کننده» است تا «تمام کننده».
• انتخاب سلیقه ای برخی ایده ها: بالاخره انتخاب «۱۰۰ ایده انقلابی» یه کار کاملاً شخصیه و قطعاً ممکنه برای بعضی خواننده ها، انتخاب بعضی از این ایده ها بحث برانگیز باشه یا فکر کنن ایده های مهم تری جا افتادن. اما این موضوع بیشتر یه تفاوت دیدگاهه تا یه نقطه ضعف جدی.
• نیاز به پیش زمینه: با اینکه کتاب به زبان ساده نوشته شده، اما اگه یه مقدار پیش زمینه از تاریخ سینما داشته باشید، قطعاً بیشتر ازش لذت می برید و مفاهیم براتون ملموس تر خواهند بود.

حرف آخر: یک نقشه راه برای درک سینما

خلاصه کلام اینکه، کتاب «ایده های انقلابی تاریخ سینما» نوشته دیوید پارکینسون، یه اثر بی نظیره که هر کسی که ذره ای به سینما علاقه منده، باید بخونتش. این کتاب نه فقط یه تاریخ نگاری خشکه، بلکه یه تحلیل عمیقه از اینکه چطور سینما، با هر ایده جدیدی، پله های ترقی رو طی کرده و به این غول هنر و صنعت تبدیل شده.

اگه دانشجو یا پژوهشگر سینمایید، این کتاب یه منبع عالیه که دیدتون رو باز می کنه. اگه فقط یه سینما دوستِ جدی هستید، با خوندن این کتاب، می تونید فیلم ها رو با یه نگاه عمیق تر و تحلیلی تر ببینید و از هر صحنه و هر تکنیکی، لذت بیشتری ببرید. پارکینسون با رویکرد منحصر به فردش، یه نقشه راه شفاف از تکامل سینما ارائه می ده که کمتر کتابی اینقدر کامل و در عین حال جذاب، تونسته این کار رو انجام بده.

پس اگه دنبال یه سفر هیجان انگیز تو دنیای پر رمز و راز سینما هستید، ازتون دعوت می کنم که حتماً سراغ این کتاب برید و اجازه بدید دیوید پارکینسون، شما رو با جادوی ۱۰۰ ایده انقلابی، شگفت زده کنه.