معرفی انیمه همسایه های من یاماداها (My Neighbors the Yamadas)

انیمه سینمایی «همسایه های من یاماداها» (My Neighbors the Yamadas) ساخته استودیو جیبلی، یک اثر کمدی-خانوادگی منحصر به فرد است که با سبک هنری متفاوت و رویکردی برشی از زندگی، ماجراهای خنده دار و دلنشین یک خانواده ژاپنی را به تصویر می کشد. این انیمه بر خلاف دیگر آثار مشهور جیبلی، به جای فانتزی و ماجراجویی، روی زیبایی های ساده و پیچیدگی های شیرین زندگی روزمره تمرکز دارد.

اگه شما هم مثل من از طرفداران پروپاقرص انیمه و به خصوص آثار جادویی استودیو جیبلی هستید، احتمالاً وقتی صحبت از این استودیو میشه، یاد شاهکارهایی مثل «شهر اشباح»، «قلعه متحرک هاول» یا «شاهزاده مونونوکه» می افتید. اما خب، جیبلی فقط داستان های فانتزی و پرماجرا نداره. یه گوشه دنج و کمتر دیده شده هم هست که یه الماس واقعاً متفاوت توش می درخشه: انیمه «همسایه های من یاماداها»! این انیمه یه تجربه کاملاً جدید و دلنشینه که قول میدم مثل هیچ کدوم از انیمه هایی که قبلاً دیدید، نیست. آماده اید یه شیرجه عمیق بزنیم تو دنیای شاد و شلوغ خانواده یامادا؟ پس با من همراه باشید.

نگاهی عمیق به همسایه های من یاماداها: جواهری از استودیو جیبلی با روحی متفاوت

«همسایه های من یاماداها» واقعاً یه اثر خاصه، نه فقط برای جیبلی، بلکه برای کل دنیای انیمه. انگار ایسائو تاکاهاتا، کارگردان نابغه اش، خواسته یه مسیر کاملاً جدید رو امتحان کنه و نتیجه اش هم شده یه شاهکار از جنس سادگی و واقعیت. این انیمه به جای اینکه بخواد ما رو ببره به دنیاهای خیالی و پر زرق و برق، ما رو مستقیم میندازه وسط زندگی یه خانواده معمولی ژاپنی، با همه بالا و پایین ها و خنده ها و گریه هاش. این همون چیزیه که یاماداها رو اینقدر دوست داشتنی و ماندگار کرده.

اطلاعات کلی و شناسنامه انیمه: یک نگاه اجمالی

قبل از اینکه خیلی هیجان زده بشیم و بریم سراغ جزئیات، بد نیست یه آشنایی کلی با این اثر هنری پیدا کنیم. «همسایه های من یاماداها» با اسم ژاپنی اصلی «Hōhokekyo Tonari no Yamada-kun» در سال ۱۹۹۹ اکران شد. یعنی دقیقاً تو همون دورانی که جیبلی داشت یکی از پربارترین سال های خودش رو تجربه می کرد. مدت زمان این انیمه حدود ۱۰۴ دقیقه است و مثل اکثر آثار جیبلی، محصول کشور ژاپنه. کارگردانی این فیلم رو ایسائو تاکاهاتا فقید، یکی از دو ستون اصلی استودیو جیبلی (در کنار هایائو میازاکی) بر عهده داشته. ژانرش چیه؟ کمدی، خانوادگی و به اصطلاح برشی از زندگی (Slice of Life). این انیمه با اینکه شاید به اندازه بعضی از رفقای جیبلی اش سروصدا نکرده باشه، اما تونسته نظر منتقدان رو جلب کنه و امتیاز ۷.۲ از ۱۰ رو در سایت IMDb بگیره.

ریشه ها و الهام: از چهار کادر مانگا تا پرده سینما

شاید براتون جالب باشه بدونید که «همسایه های من یاماداها» بر اساس یک مانگای محبوب چهار کادری ژاپنی به اسم «نونو-چان» (Nono-chan) ساخته شده. مانگاکای این اثر هیساشی ایشی بود و خب، مانگاش هم مثل خود انیمه، روی لحظات کمدی و عادی زندگی یه خانواده معمولی تمرکز داشت. تاکاهاتا هم خیلی هوشمندانه این سبک رو برای انیمه خودش انتخاب کرد و با وفاداری به ماهیت اصلی مانگا، اما با چاشنی خلاقیت خودش، یه اثر سینمایی بی نظیر خلق کرد. این یعنی به جای یه داستان پر و پیمون با شروع و پایان مشخص، ما با مجموعه ای از برش های کوتاه و شیرین از زندگی روزمره خانواده یامادا روبرو هستیم، درست مثل صفحات یک کمیک استریپ روزنامه ای که هر روز می خونید و ازش لذت می برید.

داستان انیمه: ماجراهای شیرین و هرج ومرج دوست داشتنی خانواده یامادا

اگه بخوام راستش رو بگم، «همسایه های من یاماداها» داستان به اون معنایی که تو فیلم های هالیوودی می بینید، نداره. یعنی خبری از یه ماجرای پیچیده، یه قهرمان که دنیا رو نجات بده، یا یه آنتاگونیست شیطانی نیست. اینجا قهرمان های ما یه خانواده پنج نفره (به اضافه سگشون!) هستن که هر روز با چالش های ریز و درشت زندگی سر و کله می زنن. از پیدا کردن ریموت تلویزیون گرفته تا دعوا سر اینکه کی ظرف ها رو بشوره، همه چی تو این خونه یه ماجرای خنده داره. این انیمه با همین سادگی و پرداختن به جزئیات، تونسته یه دنیا حرف برای گفتن داشته باشه.

معرفی شخصیت های اصلی: آینه ای از خانواده های واقعی، اما با چاشنی طنز!

خانواده یاماداها اونقدر واقعی و ملموس هستن که حس می کنید یا همسایه هاتونن یا حتی گوشه ای از خانواده خودتون. هر کدوم از این شخصیت ها یه ویژگی منحصر به فرد دارن که باعث میشه عاشقشون بشید یا حداقل باهاشون همذات پنداری کنید.

تاکاشی (پدر): از سر کار برگشته و آماده استراحت!

تاکاشی، پدر خانواده، یه کارمند معمولیه که هر روز صبح میره سر کار و عصر خسته برمی گرده خونه. اون معمولاً دوست داره بعد از یه روز پرمشغله استراحت کنه، اما خب تو خونه یاماداها استراحت کردن کار آسونی نیست! تاکاشی گاهی اوقات تنبل و زودرنجه، ولی ته دلش خیلی مهربونه و عاشق خانواده شه. خیلی وقت ها دعواها و کل کل هاش با همسرش، ماتسوکو، صحنه های فوق العاده خنده داری رو رقم میزنه.

ماتسوکو (مادر): ستون فقرات خونه با یه عالمه شیطنت!

ماتسوکو، مادر خانواده، یه خانم خانه دار مهربونه که تمام تلاشش رو می کنه تا خونه رو اداره کنه، اما خب خیلی وقت ها حواس پرت میشه و یه عالمه گاف میده. اون به ظاهر یه کدبانوی تمام عیاره، اما از پخت و پز و کارهای خونه فراریه و دوست داره تو زندگی کمی تنوع داشته باشه. ماتسوکو همون مادراییه که همش غر میزنه، ولی اگه یه روز نباشه، خونه به هم می ریزه. رابطه اش با مادربزرگ شیگ هم یه رابطه بامزه و گاهی اوقات پر از رقابته.

شیگ (مادربزرگ): گنجینه ای از حکمت و جملات باحال!

شیگ، مادربزرگ مادری، واقعاً قلب خونه یاماداهاست. این خانم پیر اما سرزنده، یه عالمه تجربه تو کوله بارش داره و با ضرب المثل ها و توصیه های حکیمانه اش (البته گاهی اوقات هم غرغرهای بامزه اش) به همه درس زندگی میده. شیگ یه شخصیت طنزپرداز و رک گو داره که حرفش رو بی تعارف میزنه. جملات قصار و پرمعنایی که میگه، جزو نقاط قوت این انیمه ست و خیلی وقت ها باعث میشه همزمان بخندید و فکر کنید. اون یه نمونه عالی از نقش پررنگ بزرگان تو خانواده های ژاپنی رو به تصویر می کشه.

نوبورو (پسر): دوران بلوغ و دغدغه های نوجوانی

نوبورو، پسر نوجوان خانواده، تو دوران بلوغه و با دغدغه های خاص خودش دست و پنجه نرم می کنه؛ از درس و مشق گرفته تا دوست یابی و پیدا کردن جایگاه خودش تو دنیا. اون سعی می کنه یه پسر مستقل و خونسرد باشه، اما خب تو این خونه هیچ کس از شیطنت ها و خرابکاری های زندگی در امان نیست! لحظه هایی که با خواهر کوچیکش، نونوکو، سر و کله می زنه یا از دست پدر و مادرش کلافه میشه، واقعاً خنده داره.

نونوکو (دختر): شیرین ترین و کنجکاوترین عضو!

نونوکو، دختر پنج ساله خانواده، شیرین ترین و پرانرژی ترین عضو یاماداهاست. اون با چشم های کنجکاوش به دنیا نگاه می کنه و هر چیزی براش یه ماجرای جدیده. بازی هاش، شیطنت هاش و نگاه معصومانه اش به زندگی، یکی از جذابیت های اصلی انیمه است. نونوکو نشون میده که حتی تو سن کم هم میشه با یه عالمه سوال و کنجکاوی، دنیای اطرافیان رو بامزه و پیچیده کرد.

پوچی (سگ): رفیق کوچیک و پرانرژی خانواده

پوچی، سگ کوچولوی خانواده، شاید حرف نزنه، ولی حضوری پررنگ و دوست داشتنی داره. اون همیشه با شیطنت هاش و حرکات بامزه اش، به طنز داستان اضافه می کنه و نشون میده که حیوانات خونگی چقدر می تونن بخش مهمی از زندگی یه خانواده باشن.

ساختار روایی منحصر به فرد: بیخیال داستان های پیچیده، اینجا زندگی خودش قصه است!

همونطور که گفتم، اینجا خبری از یه خط داستانی مرکزی و پیچیده نیست. «همسایه های من یاماداها» مجموعه ای از اپیزودهای کوتاه، مستقل و طنزآمیزه که هر کدوم یه لحظه یا یه موقعیت خاص از زندگی خانواده رو نشون میده. از لحظات صبحانه خوردن و رفتن به مدرسه گرفته تا چالش های شب نشینی و بحث های خانوادگی. این ساختار باعث میشه که هر صحنه به خودش یک داستان باشه و شما هر لحظه یه لبخند روی لبتون بیاد. این روش روایت، خیلی شبیه به همون مانگای چهار کادریه که انیمه ازش الهام گرفته.

«همسایه های من یاماداها» به ما یادآوری می کنه که شادی و زیبایی واقعی، اغلب تو دل همین لحظات ساده و عادی زندگی روزمره پنهان شده.

مضامین اصلی و پیام های عمیق: خنده در دل روزمرگی، درس هایی برای زندگی!

با اینکه انیمه پر از طنز و موقعیت های خنده داره، اما زیر لایه های این طنز، پیام های عمیق و مهمی هم نهفته. تاکاهاتا خیلی ظریفانه به جنبه های مختلف زندگی خانوادگی و انسانی اشاره می کنه.

پیوندهای خانوادگی: پشت هر غرغر، یک عالمه عشق پنهانه!

یکی از مهم ترین مضامین انیمه، اهمیت پیوندهای خانوادگیه. با اینکه اعضای خانواده یامادا مدام با هم سر و کله می زنن، دعوا می کنن و حتی گاهی اوقات همو حرص میدن، اما ته دلشون یه عشق عمیق و یه حمایت بی دریغ نسبت به همدیگه دارن. این انیمه نشون میده که خانواده ها همینن؛ یه عالمه حرف و حدیث، ولی در نهایت یه حامی واقعی برای هم.

کمدی زندگی روزمره: خندیدن به اتفاقات عادی، هنر یاماداهاست!

«یاماداها» بهمون یاد میده که لازم نیست همیشه دنبال اتفاقات خارق العاده باشیم تا بخندیم. میشه تو دل کارهای عادی و تکراری زندگی هم، شادی و طنز رو پیدا کرد. از یه چالش کوچیک مثل دزدیدن بستنی از یخچال گرفته تا یه بحث فلسفی سر معنی زندگی، همه این ها میتونه منبع طنز باشه.

حکمت عامیانه و جایگاه بزرگان: حرف حساب مادربزرگ همیشه طلاست!

نقش مادربزرگ شیگ تو این انیمه فوق العاده است. اون نه تنها منبع طنزه، بلکه گنجینه ای از تجربیات و ارزش های نسل قدیمه. حرف هاش پر از حکمت و پند و اندرزه که به شکلی بامزه و طبیعی تو طول داستان گفته میشه. این نشون میده که چقدر بزرگ ترها میتونن تو تربیت و راهنمایی نسل های جدید نقش مهمی داشته باشن.

بلوغ و رشد: چالش های بزرگ شدن و تربیت بچه ها

انیمه به چالش های فرزندپروری و مراحل مختلف رشد کودکان و نوجوانان هم اشاره می کنه. از دغدغه های نوبورو تو دوران بلوغ تا کنجکاوی های نونوکو، همه این ها نشون میده که بزرگ کردن بچه چقدر میتونه هم سخت و هم شیرین باشه و هر مرحله ای، قصه خودش رو داره.

روابط زناشویی: دعواهای ریز و درشت، اما تهش عشقه!

رابطه تاکاشی و ماتسوکو، پدر و مادر خانواده، یه تصویر خیلی واقعی از روابط زناشوییه. اونا با هم دعوا می کنن، بحث می کنن، گاهی از دست هم عصبانی میشن، ولی در نهایت همدیگه رو دوست دارن و به هم وفادارن. این انیمه نشون میده که زندگی مشترک یعنی همین؛ یه عالمه تعارض و مصالحه، که در نهایت به عشق و تفاهم ختم میشه.

سبک هنری و انیمیشن: انقلابی آرام در جیبلی که چشم ها را خیره می کند!

اینجا می رسیم به یکی از جذاب ترین و متفاوت ترین بخش های «همسایه های من یاماداها»: سبک بصری و انیمیشنش. اگه عادت دارید به اون انیمیشن های پرجزئیات و نقاشی های رنگارنگ و غنی جیبلی، احتمالاً اولش از دیدن یاماداها کمی شوکه میشید. اما صبر کنید، چون همین تفاوت، اونو خاص کرده!

زیبایی شناسی کمیک استریپ: مثل اینکه یه مجله کمیک جون گرفته!

برخلاف بقیه فیلم های جیبلی که از تکنیک سل انیمیشن سنتی با جزئیات بالا و رنگ های غنی استفاده می کنن (مثل ظرافت های «پرنسس مونونوکه»)، تاکاهاتا برای یاماداها یه راه دیگه رفت. اون از یه سبک کمیک استریپ (Comic Strip Aesthetic) با خطوط ساده، طرح های مینیمالیستی و رنگ های آبرنگی یا پاستلی استفاده کرد. این یعنی کاراکترها و پس زمینه ها شبیه به نقاشی های مدادرنگی یا طرح های ساده ای هستن که تو روزنامه ها یا کتاب های کودکان می بینید. همین سادگی بصری، به انیمه یه حس گرمی و صمیمیت خاصی میده و باعث میشه ارتباط گرفتن با شخصیت ها و ماجراهاشون خیلی راحت تر باشه.

تکنیک های انیمیشن دیجیتال: چطور این نقاشی های دلبرانه متحرک شدند؟

«همسایه های من یاماداها» یکی از اولین انیمیشن های تمام دیجیتال استودیو جیبلی بود. این یعنی به جای استفاده از ورق های شفاف سل و نقاشی دستی هر فریم، از کامپیوتر برای ساخت و متحرک سازی تصاویر استفاده شد. این تکنیک دیجیتال به تاکاهاتا اجازه داد تا اون سبک کمیک استریپ رو با آزادی بیشتری پیاده کنه و به اون طراحی های اغراق آمیز و بیان احساسات با خطوط ساده، جون بده. مثلاً وقتی یه شخصیت عصبانی میشه، طرح صورتش خیلی ساده و با چند خط، عصبانیت رو به بهترین شکل نشون میده. این استفاده هوشمندانه از تکنولوژی، به حفظ سادگی و طنز انیمه کمک زیادی کرده.

چرایی این انتخاب هنری: تاکاهاتا چی می خواست بهمون بگه؟

حالا سوال پیش میاد که چرا تاکاهاتا این سبک هنری رو انتخاب کرد؟ خب، به نظر من، این انتخاب کاملاً هوشمندانه و هدفمند بود. سبک کمیک استریپ و سادگی بصری، کاملاً با ماهیت برشی از زندگی و طنزآمیز انیمه همخوانی داره. وقتی شما دارید زندگی روزمره و عادی یه خانواده رو نشون میدید، لازم نیست که صحنه ها پر از جزئیات پیچیده باشن. در واقع، همین سادگی باعث میشه که مخاطب بیشتر روی دیالوگ ها، واکنش ها و طنز موقعیت ها تمرکز کنه. تاکاهاتا می خواست با این سبک متفاوت، دیدگاه خودش رو درباره زیبایی های پنهان در زندگی عادی به مخاطب نشون بده و بگه که گاهی اوقات، سادگی خودش زیباترین چیزه.

صداپیشگان برجسته و عوامل پشت صحنه: مغزهای متفکر پشت این شاهکار

پشت هر اثر هنری بزرگی، یه تیم حرفه ای و بااستعداد پنهان شده. «همسایه های من یاماداها» هم از این قاعده مستثنی نیست. اینجا با آدم های بزرگی طرفیم که هر کدوم نقش خودشون رو به بهترین شکل ایفا کردن.

کارگردانی استاد ایسائو تاکاهاتا: نابغه ای که همیشه متفاوت بود!

ایسائو تاکاهاتا رو میشه یکی از پیشروترین و نوآورانه ترین کارگردان های انیمه دونست. اون همیشه دنبال تجربه های جدید بود و هیچ وقت خودش رو به یه سبک خاص محدود نکرد. اگه فیلم «مدفن کرم های شب تاب» رو دیده باشید، می دونید که تاکاهاتا چقدر می تونه عمیق و دردناک باشه. اما تو «یاماداها»، اون یه وجه کاملاً متفاوت از خودش رو نشون میده؛ وجهی طنزپرداز و دوست داشتنی که به زیبایی های زندگی روزمره اهمیت میده. دیدگاه منحصر به فردش نسبت به خانواده، روابط انسانی و پیدا کردن شادی در سادگی، تو این فیلم به اوج خودش می رسه.

صداپیشگان اصلی ژاپنی: صداهایی که به شخصیت ها جان بخشیدند

یکی از دلایل موفقیت هر انیمه، صداپیشگی قوی اونه. تو «همسایه های من یاماداها» هم صداپیشگان فوق العاده ای حضور داشتن که به شخصیت ها جون بخشیدن و اون ها رو باورپذیر کردن. یوکیجی آساکا در نقش مادربزرگ شیگ، ماساکو آراکی در نقش ماتسوکو (مادر)، آکیکو یانو در نقش نونوکو (دختر) و هایاتو ایزوهاتا در نقش نوبورو (پسر) از جمله این هنرمندان هستن. آکیکو یانو، علاوه بر صداپیشگی نونوکو، مسئول آهنگسازی فیلم هم بوده که خودش یه نکته جالبه. کیفیت بالای صداپیشگی تو این انیمه باعث میشه طنز موقعیت ها و دیالوگ ها خیلی بهتر به دل مخاطب بشینه.

موسیقی متن: آکیکو یانو، نغمه ساز سادگی و لطافت

موسیقی متن «همسایه های من یاماداها» هم مثل خود انیمه، ساده، دلنشین و آرامش بخشه. آکیکو یانو، که خودش یکی از صداپیشگان اصلی فیلمه، وظیفه آهنگسازی رو هم بر عهده داشته. موسیقی فیلم کاملاً با فضای لطیف و طنزآمیز انیمه هماهنگه و به جای اینکه بخواد سروصدا کنه، در پس زمینه جریان داره و به هر صحنه یه حس و حال خاصی میده. این موسیقی به شما کمک می کنه تا بیشتر تو دنیای یاماداها غرق بشید و از هر لحظه اش لذت ببرید.

نقد و بررسی و میراث همسایه های من یاماداها در جهان انیمه

وقتی «همسایه های من یاماداها» برای اولین بار اکران شد، واکنش ها بهش کمی متفاوت بود. بعضی ها شیفته سبک منحصر به فردش شدن، اما بعضی دیگه که انتظار یه شاهکار فانتزی دیگه از جیبلی رو داشتن، ممکنه کمی گیج شده باشن. اما خب، با گذشت زمان، این انیمه جایگاه خودش رو پیدا کرد و حالا به عنوان یکی از آثار پیشرو و خاص استودیو جیبلی شناخته میشه.

واکنش منتقدان و مخاطبان: اولش گیج کننده، بعداً عاشقانه!

در ابتدا، به خاطر سبک بصری غیرمتعارف و عدم وجود پلات سنتی، شاید همه مخاطبان نتونستن باهاش ارتباط برقرار کنن. این انیمه با «پرنسس مونونوکه» در یک سال اکران شد، و خب مقایسه این دو اثر از نظر بصری کاملاً متفاوت بود. اما منتقدان هنری به سرعت به ارزش های هنری و فلسفی «یاماداها» پی بردن. طنز هوشمندانه، واقع گرایی شخصیت ها و پیام های عمیقی که در پس سادگی روایت شده بود، مورد تحسین قرار گرفت. «یاماداها» به عنوان یک اثر پیشرو شناخته شد که نشان داد انیمیشن می تواند فراتر از مرزهای معمول، داستان های انسانی را با سبکی کاملاً جدید روایت کند.

پیام های جهانی و تاثیرگذاری: قصه هایی که برای همه ما آشناست

با اینکه «همسایه های من یاماداها» از فرهنگ ژاپن الهام گرفته، اما پیام هاش کاملاً جهانی و برای همه قابل درکه. این انیمه بهمون یاد میده که چطور تو دل شلوغی و پیچیدگی های زندگی مدرن، زیبایی ها و شادی های کوچیک رو پیدا کنیم. بهمون میگه که خانواده، با همه نقص ها و اختلاف نظرهاش، با ارزش ترین دارایی ماست و عشق و تفاهم، کلید یک زندگی شاد و آرومه. دیدن این انیمه مثل اینه که یه آینه جلوی خودمون میذاریم و می بینیم که چقدر زندگی ما هم پر از لحظات کمدی و دوست داشتنیه.

چرا این انیمه را باید دید؟ (جمع بندی دلایل قانع کننده): اگه دنبال یه چیز خاصی، این همونه!

اگه هنوز برای تماشای «همسایه های من یاماداها» مردد هستید، بذارید چند دلیل قانع کننده بهتون بدم:

• یک تجربه بصری و داستانی کاملاً متفاوت: اگه از کلیشه ها خسته شدید، این انیمه یه نفس تازه ست.
• طنز هوشمندانه و دلنشین: طنزی از جنس زندگی، که هم لبخند به لبتون میاره و هم به فکر فرو می بره.
• شخصیت های دوست داشتنی و قابل همذات پنداری: هر کدوم از اعضای خانواده یامادا یه بخش از وجود ما رو تو خودشون دارن.
• پیام های خانوادگی عمیق و مثبت: یادآوری اهمیت خانواده و عشق تو دل روزمرگی ها.
• اثری از استودیو جیبلی: حتی اگه سبک متفاوتی داره، مهر و امضای جیبلی روشه و کیفیتی بی نظیر داره.

کجا این انیمه را تماشا کنیم؟ (Where to Watch): خب، حالا از کجا ببینیمش؟

بعد از خوندن همه این ها، حتماً دلتون میخواد که سریع برید و این انیمه رو ببینید. «همسایه های من یاماداها» در پلتفرم های مختلف استریمینگ در دسترس هست. در ایران، می تونید این انیمه رو از طریق سرویس های داخلی پخش فیلم و سریال یا پلتفرم های آنلاین که به صورت قانونی محتوا ارائه می دهند، پیدا کنید و از تماشای این شاهکار متفاوت لذت ببرید.

اگه دنبال یه تجربه انیمه ای هستید که هم خنده دار باشه، هم عمیق و هم از اون فیلم هایی باشه که تا مدت ها تو ذهنتون میمونه، «همسایه های من یاماداها» بهترین انتخابه. این انیمه نه تنها یه فیلم، بلکه یه درس زندگیه که بهمون یاد میده تو دل هرج و مرج و سادگی زندگی، میشه قشنگ ترین لحظه ها رو پیدا کرد. پس دیگه معطل چی هستید؟ یه پاپ کورن بردارید، لم بدید و خودتون رو مهمون دنیای دوست داشتنی خانواده یامادا کنید. قول میدم پشیمون نمیشید و با یه حس خوب و لبخند روی لب از جاش بلند میشید.