ابوطالبی خطاب به شریعتمداری: کشور را در آستانه ی «نیمه شب به وقت گرینویچ» قطعنامه قرار ندهید

به گزارش انین حمید ابوطالبی دیپلمات پیشین و معاون سیاسی رئیس جمهور در دولت یازدهم در شبکه ایکس خطاب به حسین شریعتمداری نوشت:
مدیر مسئول محترم کیهان
مکانیسم ماشه توپخانه ی پُر گلوله ای است که در صورت شلیک کشور را به ناکجاآباد درخواهد انداخت.
شما آورده اید: «مکانیسم ماشه تفنگ بی فشنگ است فریب نخورید!… تهدید اروپا به استفاده از مکانیسم بازگشت سریع تحریم ها -Snapback- یک تهدید تو خالی است چرا که برجام بعد از خروج آمریکا از اعتبار افتاده است و دیگر وجود خارجی ندارد تا استفاده از مکانیسم ماشه که یکی از مواد آن است قابلیت اجرا داشته باشد… از آنجا که با خروج آمریکا از برجام دیگر همه اعضاء حضور ندارند برجام اعتبار حقوقی خود را از دست داده و دیگر وجود خارجی ندارد…. انتظار آن بود و هنوز هم هست که تیم حقوقی وزارت امور خارجه کشورمان با استناد به مستندات حقوقی یاد شده بی اعتباری برجام را برای مجامع بین المللی و مخصوصاً شورای امنیت سازمان ملل اعلام کند و به حریف اجازه ندهد مکانیسم ماشه را از متن این توافق که با خروج آمریکا به کاغذ پاره شبیه است بیرون آورده و در اوج وقاحت (و البته بی تدبیری ما) با این تفنگ بی فشنگ جمهوری اسلامی ایران را تهدید هم بکند!» 
جناب شریعتمداری
نمی دانم نمی دانید و یا تجاهل می فرمایید! تجاهل شما اینجا است که می گویید چون برجام اعتبار حقوقی خود را از دست داده و دیگر وجود خارجی ندارد… استفاده از مکانیسم ماشه که یکی از مواد آن است!! نمی تواند قابلیت اجرا داشته باشد!! 
برای اطلاع تان فقط می آورم که:
۱)«قطعنامه ۲۲۳۱» دو ضمیمه دارد؛ ضمیمه A برجام است و ضمیمه B بیانیه الحاقی. هر دو متن چون ضمیمه قطعنامه UNSec هستند معتبرند؛ و نه برعکس.  
۲)«مکانیسم ماشه» نه تنها – طبق فرمایش شما – یکی از مواد برجام نیست بلکه اصلا در متن برجام نیست که به آن مربوط بوده و اعتبار خود را از آن بگیرد تا آن را بی اعتبار و تفنگ بی فشنگ بخوانید برایش آسمان ریسمان به هم ببافید و آن را اوج درایت حقوقی خود تلقی نمایید.
۳)آنچه که به «اسنپ بک و یا مکانیسم ماشه» مشهور شده است در اصل متن قطعنامه ۲۲۳۱ است؛ قطعنامه ای که برجام اعتبار خود را از آن می گیرد و نه برعکس تحریم ها وفق آن متوقف شده اند بند ۴۱ فصل هفت منشور را آن قطعنامه بی اثر کرده است و متاسفانه بندهای ۱۰ الی ۱۵ این قطعنامه یا همان ترتیبات «مکانیسم ماشه» کاملا قابل اجرا هستند. 
از این رو مکانیسم ماشه توپخانه ی پُر گلوله ای است که در صورت شلیک کشور را به ناکجاآباد درخواهد انداخت. لذا آیا بهتر نبود زمانی که کشور را به چاه ویل قطعنامه های شورای امنیت می انداختید این سخنان مشعشع حقوقی را می فرمودید؟ و آیا بهتر نیست برای خدا اندکی زبان تجاهل به کام تغافل درکشید شاید دیگرانی بتوانند این پلیدی و پلشتی را که در سیاست خارجی کاشته شده است سر و سامانی داده و کشور را نجات دهند؟ اگرچه مطمئن نیستم…
 
لطفا کشور را در آستانه ی «نیمه شب به وقت گرینویچ» قطعنامه قرار ندهید!