خانه بهنام، از قدیمی ترین خانه های تاریخی تبریز

اگه دنبال یک سفر هیجان انگیز به دل تاریخ و معماری اصیل ایرانی هستید، خانه بهنام تبریز همون جاییه که باید ببینید! این عمارت قاجاری، که با نقاشی های دیواری شگفت انگیز و حیاط های دل بازش شناخته میشه، یکی از قدیمی ترین و مهم ترین خانه های تاریخی تبریز به حساب میاد. حالا هم که جزو دانشکده معماری دانشگاه هنر اسلامی تبریزه، هر گوشه اش پر از قصه و هنره و هر سال کلی گردشگر و علاقه مند به معماری رو به خودش جذب می کنه.

تبریز، شهر اولین ها و مهد تاریخ و فرهنگ آذربایجان، همیشه مسافراش رو با جاهای دیدنی فوق العاده اش غافلگیر می کنه. از بازار بزرگ و بی نظیرش که ثبت جهانی شده تا مساجد و عمارت های تاریخی، هر کدوم حرفی برای گفتن دارن. اما بین این همه زیبایی، بعضی جاها جوری دل آدم رو می برن که دیگه نمیشه ازشون دل کند. خانه بهنام دقیقاً یکی از همون جاهاست؛ جایی که نه فقط یک بنای قدیمی، که یک کتاب تاریخ زنده با دیوارهای پر از نقش و نگاره. اینجا هر آجر و هر کاشی، داستان هایی از زندگی اشراف قاجار، از مهمانی های مجلل و از روزمرگی های دلنشین یک خانواده اصیل رو روایت می کنه. اگه دوست دارید توی کوچه پس کوچه های تاریخ قدم بزنید و از نزدیک با ظرافت های معماری ایرانی آشنا بشید، پس با ما همراه باشید تا بهتون بگیم چرا خانه بهنام تبریز رو باید حتماً تو لیست بازدیدتون بذارید و چطوری از این شاهکار هنر ایرانی حسابی لذت ببرید.

خانه بهنام تبریز کجاست؟ یه نشونی برای یه سفر تاریخی

حالا که دلتون برای دیدن این خونه تاریخی لک زده، بریم سراغ نشونیش. خانه بهنام تبریز تو یکی از قدیمی ترین و اصیل ترین محله های تبریز، یعنی محله مقصودیه، قرار گرفته. این محله خودش بوی تاریخ میده و پر از خونه های قشنگ و قدیمی دیگه هم هست که ارزش دیدن دارن. دقیقاً همین نزدیکی به بقیه خونه های تاریخی مثل خانه قدکی، خانه صدقیانی و خانه گنجه ای، باعث شده این منطقه یک پکیج کامل برای علاقه مندان به میراث فرهنگی باشه. شاید براتون سوال پیش بیاد که چرا بعضی جاها به این خونه، خانه گنجه ای هم میگن؟ خب، دلیلش اینه که صاحب های اصلی این خونه از خاندان گنجه ای بودند و این اسم هنوزم روی این خونه مونده. خلاصه که هر جا اسم خانه گنجه ای تبریز رو شنیدید، بدونید منظور همون خانه بهنام معروفه.

نکته جالب اینجاست که الان خانه بهنام دیگه فقط یه موزه نیست، بلکه بخشی از دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اسلامی تبریز شده. پس وقتی از این خونه دیدن می کنید، در واقع دارید تو یک محیط دانشگاهی هم قدم می زنید و می تونید حس و حال دانشجویان معماری رو هم تجربه کنید. آدرس دقیقش هم اینه: تبریز، خیابان مقصودیه، نرسیده به خیابان ارتش. اگه با ماشین شخصی میاید، باید بگم پارکینگ اختصاصی نداره، اما اطرافش جاهایی برای پارک هست که جلوتر بهتون می گم. این موقعیت مکانی عالی، باعث میشه بتونید با یه تیر چند نشون بزنید و جاهای دیدنی دیگه تبریز رو هم کنارش ببینید.

تاریخچه خانه بهنام تبریز: میراثی از دوران زندیه و قاجار

هر بنای تاریخی قصه ای داره و خانه بهنام هم از این قاعده مستثنی نیست. داستان این خونه از اواخر دوران زندیه و اوایل دوران قاجار شروع میشه. یعنی حدوداً ۲۵۰ سال پیش! فکرشو بکنید، این خونه چند تا سلسله رو به خودش دیده و هنوزم سر پاست. اولین صاحبانش همون طور که گفتم، خاندان گنجه ای بودن. این خانواده اصلاً از منطقه گنجه (که الان تو جمهوری آذربایجانه) اومده بودن تبریز. بعد از اینکه روس ها اونجا رو اشغال کردن، اینا هم کوچ کردن و اومدن تبریز و خلاصه که اینجا برای خودشون برو و بیایی پیدا کردن و هم تو سیاست و هم تو تجارت حسابی فعال بودن. بعضی ها حتی اصالت این خانواده رو به خاندان قاجار هم ربط میدن که این خودش نشون از اهمیت و نفوذشون داره.

اوج شکوه و زیبایی خانه بهنام برمی گرده به دوران پادشاهی ناصرالدین شاه قاجار. اون موقع بود که دستور بازسازی و مرمت این خونه داده شد و خیلی از تزئینات چشم نواز و نقاشی های دیواری فرسکو که امروز می بینیم، همون موقع به خونه اضافه شدن. در واقع، این خونه از زلزله های زیادی جون سالم به در برده و هر بار که بازسازی شده، زیباتر از قبل شده. این بازسازی ها نه تنها مقاومت خونه رو بیشتر کردن، بلکه زیبایی و شکوهش رو هم دوچندان کردن. این خونه سال ۱۳۷۶ با شماره ثبت ۱۸۵۰ رسماً به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شد. امروز همون طور که قبلاً گفتم، این عمارت تاریخی در اختیار دانشگاه هنر اسلامی تبریز قرار داره و دانشجویان معماری در کنار این بنای شکوهمند درس می خونن و ازش الهام می گیرن. این همزیستی تاریخ و دانش، فضای خیلی جالبی رو تو خونه بهنام ایجاد کرده.

خانه بهنام تبریز، با قدمتی بیش از ۲۵۰ سال، نه تنها یک عمارت تاریخی، بلکه نمادی از هنر و معماری ایرانی در دوران زندیه و قاجار است که با بازسازی های دوران ناصرالدین شاه به اوج شکوه و زیبایی خود رسید.

معماری خانه بهنام: شاهکار هنر و فرهنگ ایرانی

اگه بخوایم از معماری خانه بهنام حرف بزنیم، باید بگم اینجا دیگه باید کلاه از سر برداشت! این خونه واقعاً یه شاهکار معمارانه است که ریزه کاری هاش هر چشمی رو خیره می کنه. معماری سنتی ایرانی پر از فلسفه و مفهومه و خانه بهنام هم از این قاعده جدا نیست. یکی از مهم ترین ویژگی های معماری قدیمی ایران، همین تقسیم بندی اندرونی و بیرونی هست. یعنی چی؟ یعنی یک قسمت خصوصی برای اهل خونه (اندرونی) و یک قسمت عمومی برای پذیرایی از مهمان ها (بیرونی). این کار برای حفظ حریم خصوصی خانواده بود و تو خانه بهنام هم این تفکیک رو به خوبی می بینیم. اندرونی جایی بود که خانوم ها و بچه ها و خدمتکارا راحت تر بودن و مهمان های غریبه کمتر دید بهش داشتن.

خانه بهنام مثل خیلی از خونه های قدیمی تبریز، دو تا ساختمان اصلی داره: یکی ساختمان قشلاقی و یکی هم ساختمان ییلاقی. فکرشو بکنید، تو زمان قدیم انقدر به فکر رفاه بودن که برای هر فصل یک ساختمان مخصوص داشتن! ساختمان قشلاقی یا همون ساختمان اصلی، برای زندگی تو زمستون طراحی شده بود که از سرما در امان باشن. ساختمان ییلاقی هم برای تابستون بود که خنک باشه و از گرما در امان بمونن. این نشون میده معمارا چقدر اقلیم تبریز رو خوب می شناختن و ساختمون ها رو باهاش تطبیق داده بودن.

دالان ورودی و هشتی: دروازه های حریم خصوصی

اولین قدم برای ورود به خانه بهنام، عبور از دالان ورودی و بعدش هشتیه. اینا مثل دروازه هایی هستن که شما رو از فضای شلوغ کوچه به دنیای آرام و خصوصی خونه می برن. هشتی تو معماری سنتی ایرانی خیلی مهمه؛ چون هم حریم خصوصی اهل خونه رو حفظ می کرد و هم باعث می شد مهمون ها تا اطلاع دادن به صاحب خونه، تو یک فضای نیمه باز منتظر بمونن و از داخل خونه دید زیادی نداشته باشن. ورود به خانه بهنام از کوچه مشیر دفتر تبریز و از طریق دالانی که پشت خانه قدکی هست، انجام می شده. این خودش یه جور معماری پنهان کارانه و خیلی جالبه.

حیاط ها: آینه های زندگی و زیبایی

بعد از عبور از هشتی، وارد حیاط های خونه میشیم. خانه بهنام دو تا حیاط داره که هر کدوم زیبایی خاص خودشون رو دارن:

• حیاط بیرونی: این حیاط جاییه که تصویر تالار اصلی (طنبی) تو حوض بزرگ وسطش منعکس میشه و منظره فوق العاده ای رو خلق می کنه. بیشتر مهمونی ها و مراسم رسمی تو این قسمت برگزار می شد.
• حیاط اندرونی: این حیاط بزرگ تر و خصوصی تره و یک حوض کوچیک تر داره. اتاق های اندرونی دور تا دور این حیاط قرار گرفتن و محل زندگی خانواده بود. اینجا حس آرامش و صمیمیت بیشتری داره.

این حیاط ها فقط فضای باز نبودن، بلکه آینه ای از زندگی و فرهنگ اون زمان بودن. حضور حوض، گل و گیاه و معماری دور تا دور حیاط، حس زندگی رو تو خونه جاری می کرد.

تالار اصلی (طنبی یا هفت دری): قلب تپنده خانه

اگه بخوایم یک جایی رو تو خانه بهنام به عنوان قلبش معرفی کنیم، اونجا همین تالار اصلی یا طنبیه. این تالار که به خاطر هفت تا پنجره بلندش بهش هفت دری هم میگن، واقعاً چشمگیره. پنجره های ارسی ش با شیشه های رنگی، وقتی نور خورشید بهشون می خوره، یک رقص نور فوق العاده تو تالار ایجاد می کنن که آدم رو میخکوب می کنه. ایوان ستون دار جلوی طنبی هم با گچ بری های ظریف و هنرمندانه، ابهت خاصی بهش داده.

ولی داستان اینجا تموم نمیشه! وارد تالار که میشید، تازه متوجه عمق هنر این خونه میشید. نقاشی های دیواری فرسکو روی سقف ها و دیوارها، حکایت از ذوق هنری بالای صاحبان خونه دارن. این نقاشی ها که اخیراً بعضی هاشون تو جریان مرمت کشف و بازسازی شدن، جزئیات خیلی قشنگی از زندگی اون دوره رو نشون میدن. طاقچه ها و شومینه تالار هم پر از گچ بری ها و تزئینات بی نظیره. اتاق های کوچیک تر کنار تالار اصلی رو هم گوشواره ای میگن که معمولاً برای استراحت مهمون ها استفاده می شدن.

حوضخانه: خنکای تابستان در دل خانه

زیر تالار اصلی (طنبی)، حوضخانه خانه بهنام قرار گرفته. این قسمت یک معماری خاص و فوق العاده داره. سقف های گنبدی شکل با آجرکاری های ظریف و یک حوض بزرگ تو مرکز، فضای خنک و دلپذیری رو برای تابستون های گرم تبریز فراهم می کرد. ورودی های چوبی و طاقچه های آجرکاری شده هم به زیبایی این بخش اضافه کردن. تو گذشته، تو روزهای گرم تابستون، اهل خونه میومدن اینجا و از خنکای حوض و سایه لذت می بردن. این بخش واقعاً نمونه ای از هوشمندی معماران ایرانیه که چطور با کمترین امکانات، بهترین آسایش رو فراهم می کردن.

تراس تابستانه و مهتابی: فضاهای فصلی برای آسایش

در ضلع جنوبی حیاط بیرونی، یک تراس تابستانه زیبا می بینید. این تراس هم مثل بقیه قسمت های خونه، با هنر دست استادکاران دوره قاجار تزئین شده. موقعیتش جوریه که پشت به آفتابه و تو تابستون حسابی خنکه و میشه اونجا نشست و از هوای آزاد لذت برد.

اما یه جای دیگه هم تو خونه بهنام هست که بهش مهتابی میگن. مهتابی در واقع همون پشت بوم اتاق های اندرونیه که سقف نداره و از سه طرف پوشیده ست. این فضا رو تو گذشته به عنوان بهارخواب استفاده می کردن. یعنی تو شب های خنک بهار و تابستون، می اومدن اینجا و زیر نور ماه می خوابیدن. واقعاً میشه تصور کرد چقدر آرامش بخش بوده!

برنامه ریزی بازدید از خانه بهنام تبریز: آنچه باید بدانید

حالا که حسابی مشتاق شدید خانه بهنام رو از نزدیک ببینید، بریم سراغ بخش عملی قضیه و هرچیزی که برای یک بازدید عالی نیاز دارید رو بهتون بگم. این اطلاعات بهتون کمک می کنه یه سفر بی دردسر و پربار به این عمارت تاریخی داشته باشید.

چگونه به خانه بهنام برویم؟ مسیرهای دسترسی ساده و راحت

خانه بهنام تبریز تو خیابان مقصودیه، یعنی تو قلب تاریخی شهر قرار داره. برای همین، دسترسی بهش خیلی آسونه و گزینه های مختلفی پیش روتونه:

• پیاده روی: اگه اهل پیاده روی هستید و از گشت و گذار تو کوچه پس کوچه های تاریخی لذت می برید، بهترین راه اینه که از مرکز شهر (مثلاً میدان ساعت یا بازار تبریز) پیاده برید. اینطوری هم از هوا لذت می برید و هم از بافت قدیمی شهر دیدن می کنید.
• خودرو شخصی: اگه با ماشین شخصی میاید، باید بگم خانه بهنام پارکینگ اختصاصی نداره. اما نگران نباشید، می تونید از پارکینگ های عمومی اطراف مثل پارکینگ ارک (حدود ۸ دقیقه پیاده روی) یا پارکینگ پارس (حدود ۱۰ دقیقه پیاده روی) استفاده کنید و بعد یه پیاده روی کوتاه تا خونه داشته باشید.
• وسایل نقلیه عمومی: تبریز سیستم حمل و نقل عمومی خوبی داره. می تونید از اتوبوس های BRT استفاده کنید و تو ایستگاه های شریعتی یا میدان ساعت پیاده بشید که نزدیک خونه بهنام هستن. ایستگاه های متروی میدان ساعت و شهید محققی (میدان کهن) هم گزینه های خوبی برای دسترسی با مترو هستن.

خلاصه که هر جوری بخواید، راحت می تونید خودتون رو به این خونه زیبا برسونید.

ساعات و هزینه بازدید: یک سفر تاریخی مقرون به صرفه

خوبی دیدن از خانه های تاریخی تبریز اینه که معمولاً هزینه ورودی شون خیلی ناچیزه و خانه بهنام هم از این قاعده مستثنی نیست. مبلغ اندکی برای بلیط ورودی می پردازید که در مقابل اون همه زیبایی و ارزش تاریخی، واقعاً هیچی نیست! ساعات بازدیدش هم معمولاً صبح و بعدازظهره:

• صبح: از ساعت ۱۰ صبح تا ۲ بعدازظهر
• بعدازظهر: از ساعت ۴ عصر تا ۶ عصر

البته چون این خونه بخشی از دانشگاه هم هست، بهتره قبل از رفتن، یک چک بکنید که ساعت کاریش تغییر نکرده باشه. ولی به طور کلی تو این ساعات می تونید ازش دیدن کنید. برای اینکه تمام بخش ها رو با آرامش ببینید و از جزئیاتش لذت ببرید، حدود ۲ ساعت زمان بذارید. اینطوری نه عجله می کنید و نه خسته میشید.

بهترین زمان برای بازدید: بهار و تابستان تبریز رو از دست ندید!

تبریز به خاطر آب و هوای کوهستانیش، تو فصل بهار و تابستون واقعاً بهشته! هوا معتدل و خنکه و برای گشت و گذار عالیه. پس اگه می خواید حسابی از دیدن خانه بهنام و بقیه جاهای دیدنی تبریز لذت ببرید، بهترین زمان، بهار و تابستونه. تو این فصول، هم حیاط های خونه سرسبز و دلنشین ترن و هم نور خورشید جوری به پنجره های ارسی می خوره که نقاشی های رنگارنگ نور رو تو تالار اصلی به نمایش میذاره.

بهترین زمان تو طول روز هم صبح زوده یا اواخر بعدازظهر. این موقع ها هم هوا خنک تره و هم نور برای عکاسی خیلی بهتره. یادتون باشه چون خانه بهنام بخشی از دانشگاهه، بهتره تو ساعت های خلوت تر برید تا هم بتونید عکس های بهتری بگیرید و هم سکوت و آرامش محیط رو حسابی جذب کنید.

نکات مهم برای بازدیدکنندگان: بازدید با احترام و لذت

چون خانه بهنام یک مکان دانشگاهی هم هست، چند تا نکته رو یادتون باشه:

• حفظ سکوت: به خاطر حضور دانشجویان و کلاس های درس، سکوت رو رعایت کنید. اینجا یک محیط آموزشی هم هست.
• عکاسی: عکاسی معمولاً آزاده، ولی اگه دیدید جایی نوشته ممنوع، حتماً رعایت کنید. سعی کنید با فلاش عکس نگیرید تا به نقاشی ها و تزئینات آسیب نرسه.
• حفظ بنا: به هیچ عنوان به دیوارها یا تزئینات دست نزنید. این خونه یک میراث ملیه و ما همه مسئول حفظش هستیم.

گشت وگذار در اطراف خانه بهنام: تبریز تاریخی در یک قدمی شما

یکی از خوبی های خانه بهنام تبریز اینه که تو بافت تاریخی و مرکزی شهر قرار گرفته و اطرافش پر از جاهای دیدنی تبریز هست که می تونید با یه برنامه ریزی خوب، همشون رو تو یه سفر ببینید. اینطوری حسابی تو زمان و هزینه صرفه جویی می کنید و نهایت لذت رو از سفرتون می برید.

جاذبه های تاریخی نزدیک: سفر در زمان، قدم به قدم

همون طور که گفتم، تو محله مقصودیه و اطراف خانه بهنام، کلی خونه و بنای تاریخی دیگه هم هست که می تونید ازشون دیدن کنید:

• خانه های تاریخی دیگر:
  • خانه قدکی: دقیقاً کنار خانه بهنام (عملاً به هم چسبیده اند و جزو یک مجموعه محسوب می شوند).
  • خانه صدقیانی: در نزدیکی.
  • خانه نیکدل: حدود ۲۰۰ متر فاصله (حدود ۲ دقیقه پیاده روی).
  • خانه موزه استاد شهریار: حدود ۴۰۰ متر فاصله (حدود ۵ دقیقه پیاده روی).
• موزه ها:
  • موزه سنجش: حدود ۳ دقیقه پیاده روی.
  • موزه آذربایجان: حدود ۷۰۰ متر فاصله.
  • موزه موسیقی تبریز: حدود ۱۰ دقیقه پیاده روی.
• اماکن مذهبی و تاریخی:
  • مسجد کبود (مسجد فیروزه اسلام): حدود ۸۰۰ متر فاصله.
  • ارگ علیشاه (بقاياي مسجد بزرگ): حدود ۹۰۰ متر فاصله.
  • مسجد استاد و شاگرد: در نزدیکی.
• بازار تاریخی تبریز: بزرگترین بازار سرپوشیده جهان و ثبت جهانی یونسکو، فقط چند دقیقه با خانه بهنام فاصله داره. اگه اهل بازارگردی و خرید سوغاتی هستید، حتماً یه سر به اینجا بزنید.
• میدان ساعت و عمارت شهرداری: حدود ۴۰۰ متر فاصله (حدود ۱۰ دقیقه پیاده روی). عمارت شهرداری یک موزه و تالارهای زیبایی داره.

مراکز خرید و جاذبه های تفریحی نزدیک: تفریح و خرید در یک قاب

بعد از دیدن جاهای تاریخی، اگه دلتون هوای خرید و تفریح کرد، نگران نباشید! اطراف خانه بهنام کلی مرکز خرید و جای تفریحی هم هست:

• بازار بزرگ تربیت: حدود ۶۰۰ متر فاصله داره و می تونید از سنگ فرش ولیعصر هم در مسیر دیدن کنید.
• مراکز خرید بهارستان و ارک: اینا هم نزدیک خونه بهنام هستن و برای خرید گزینه های خوبی به حساب میان.
• بوستان خاقانی: حدود ۸۰۰ متر فاصله داره و برای استراحت و کمی پیاده روی تو فضای سبز مناسبه.
• پارک گلستان: با هفت دقیقه رانندگی میشه بهش رسید و از فضای سرسبزش لذت برد.

اقامت و غذاخوری: جایی برای استراحت و شکم گردی!

بعد از کلی گشت و گذار، حتماً خسته میشید و دلتون یه غذای خوشمزه و جای راحت می خواد. خوشبختانه اطراف خانه بهنام، گزینه های خوبی برای اقامت و غذاخوری وجود داره:

هتل های نزدیک خانه بهنام:

موقعیت مکانی خانه بهنام جوریه که اگه نزدیکش اقامت داشته باشید، به خیلی از جاهای دیدنی دیگه هم نزدیکید و می تونید هزینه های رفت و آمدتون رو کم کنید. بعضی از هتل های نزدیک:

• هتل فرید تبریز: فقط ۷۵۰ متر با خانه فاصله داره.
• هتل آذربایجان تبریز: یکی از هتل های خوب منطقه.
• هتل اهراب تبریز: گزینه اقتصادی و مناسب.
• هتل آپارتمان نوبر تبریز: برای اقامت های خانوادگی خوبه.
• هتل سهند تبریز: گزینه ای با قیمت متوسط.
• هتل سینا تبریز: نزدیک به مرکز شهر.
• هتل آزادی تبریز: حدود ۱۸ دقیقه فاصله داره.

رستوران ها و غذاخوری های اطراف خانه بهنام:

تبریز به خاطر کباب ها و غذاهای خوشمزه اش معروفه. پس حتماً بعد از بازدید از خانه بهنام، یه غذای درست و حسابی نوش جان کنید. چند تا از رستوران های خوب نزدیک:

• دیزی سرای ناصر: اگه اهل دیزی هستید، اینجا رو از دست ندید.
• رستوران علیشاه: غذای ایرانی با کیفیت.
• رستوران مزرعه محمدی: برای غذاهای سنتی.
• رستوران آفاق: گزینه مناسبی برای انواع غذاها.
• رستوران اردیبهشت: حدود ۶۰۰ متر فاصله.
• رستوران امیر زند: حدود ۶۵۰ متر فاصله.
• رستوران افتخاری: حدود ۷۰۰ متر فاصله.
• رستوران مظفری: حدود ۸۰۰ متر فاصله.

خلاصه که از بابت غذا و اقامت خیالتون راحت باشه!

نتیجه گیری: سفری به یاد ماندنی به قلب تاریخ تبریز

خب، رسیدیم به آخر سفرمون تو دل خانه بهنام تبریز. همون طور که دیدید، این عمارت تاریخی چیزی فراتر از یک ساختمون قدیمیه؛ یک کتاب زنده از تاریخ و هنر ایرانه که هر گوشه اش قصه ای برای گفتن داره. از معماری بی نظیر اندرونی و بیرونی و ساختمان های ییلاقی و قشلاقی گرفته تا نقاشی های دیواری فرسکو و حوضخانه ی خنکش، هر کدوم نشون از ذوق و هنر ایرانی دارن.

خانه بهنام به عنوان یکی از قدیمی ترین خانه های تاریخی تبریز، نمادی از پایداری و زیباییه که با وجود همه اتفاقات، هنوز هم باشکوه سر پا ایستاده و هر روزه میزبان دوست داران تاریخ و معماریه. این خونه نه تنها یک جاذبه گردشگری، بلکه یک منبع الهام برای دانشجویان و پژوهشگران هم هست.

پس اگه تا حالا به تبریز سفر نکردید یا اگه اومدید و هنوز فرصت نکردید خانه بهنام رو ببینید، حتماً تو برنامه ریزی بعدی تون جاش بدید. قدم زدن تو حیاط های سرسبزش، نگاه کردن به نقاشی های دیواری قدیمی و حس کردن روح تاریخ تو هر گوشه اش، تجربه ایه که تا سال ها تو ذهنتون میمونه. شک نکنید که این سفر به دل تاریخ، یکی از بهترین و به یادماندنی ترین خاطرات سفرتون به تبریز میشه. آماده باشید برای یک سفر دل انگیز به گذشته!