روستای دیواعمران

روستای دیواعمران، نگینی سبز و تاریخی در دل بندپی بابل مازندران، جایی است که بافت کهن و طبیعتی بکر دست در دست هم داده اند تا تجربه ای فراموش نشدنی از سفر به شمال ایران را رقم بزنند. این روستا با تاریخچه ای غنی و مردمی مهمان نواز، مقصدی عالی برای اونایی هست که دنبال آرامش، طبیعت گردی و آشنایی با فرهنگ محلی اند. اگه اهل گشت و گذارید و دلتون یه جای دنج و پر از قصه می خواد، دیواعمران همون جاست که باید برید.

مازندران، استانی که همه جای ایران با طبیعت سرسبز و دریاش می شناسنش، کلی روستای دیدنی و کمتر شناخته شده داره که هر کدومشون یه دنیا حرف برای گفتن دارن. یکی از این گنجینه های پنهان، روستای دیواعمران توی منطقه بندپی بابل هست. اسمش شاید برای خیلی ها آشنا نباشه، اما اگه یه بار پا بذارید اونجا، مطمئن باشید که محو زیبایی ها و تاریخش می شید. اینجا نه فقط یه روستای معمولیه، بلکه یه تابلوی زنده از زندگی بومی، سنت های قدیمی و طبیعتیه که انگار از دل قصه ها بیرون اومده. از تکیه قدیمیش که معماری دوره قاجار رو توی دل خودش جا داده تا جنگل های انبوه و رودخونه پرآوازه کلارود که از کنارش می گذره، هر گوشه از دیواعمران یه داستانی برای شنیدن داره. این مقاله قراره یه جورایی مثل یه دوست راهنما باشه که همه ریز و درشت این روستا رو براتون رو کنه و کمکتون کنه تا بهترین تجربه رو از سفر به این منطقه داشته باشید.

دیواعمران کجاست؟ (یه سفر کوتاه به جغرافیای روستا)

قبل از اینکه بریم سراغ قصه ها و تاریخ دیواعمران، بهتره اول ببینیم اصلاً این روستای زیبا کجای نقشه هست و چطوری می تونیم بهش برسیم. دیواعمران از اون روستاهاییه که شاید اولش فکر کنید یه جای دورافتاده ست، ولی وقتی موقعیتش رو دقیق تر بررسی می کنیم، می بینیم چقدر دسترسی بهش آسونه و می تونه یه مقصد عالی برای آخر هفته هاتون باشه.

موقعیت اداری دقیق: نگین بندپی غربی

روستای دیواعمران جزو استان مازندران، شهرستان بابل، بخش بندپی غربی و دهستان خوش رود به حساب میاد. بندپی خودش یه منطقه بزرگ و پر از جاذبه ست که بابل، یکی از شهرهای بزرگ و مهم مازندران، مرکز شهرستانشه. این یعنی دیواعمران با اینکه یه روستای کوچیکه، ولی توی یه موقعیت استراتژیک قرار گرفته که هم به طبیعت دسترسی عالی داره و هم به امکانات شهری بابل نزدیکه. بخش بندپی غربی هم که خب خودش کلی جنگل و ییلاق و روستاهای دیگه رو تو دلش جا داده که هر کدومشون جذابیت های خاص خودشون رو دارن.

همسایه هاش کیان؟ (حدود جغرافیایی)

دیواعمران مثل یه پازل کوچیک توی یه تصویر بزرگ تره که هر طرفش به یه چیزی وصل میشه. اگه بخوایم حدود جغرافیاییش رو دقیق تر بگیم: از شمال به روستای دولت رودبار می رسه. دولت رودبار هم خودش یه روستای زیبا و سرسبزه که توی مسیر دیواعمران قرار گرفته. از جنوب، دیواعمران به جنگل های انبوه و بکر شمال وصل میشه. فکرشو بکنید! همین که از روستا چند قدم فاصله بگیرید، می تونید توی دل جنگل های هیرکانی قدم بزنید و از هوای تازه و صدای پرنده ها لذت ببرید. از سمت غرب، روستای شیاده همسایه دیواعمرانه. شیاده هم از روستاهای قدیمی و سرسبز منطقه بندپیه که مسیرهای ارتباطی خوبی با دیواعمران داره. و اما از شرق، این روستا به رودخانه پرآوازه کلارود می رسه. کلارود یکی از رودخانه های مهم منطقه بندپیه که از دل جنگل ها می گذره و جلوه خاصی به طبیعت اطراف دیواعمران بخشیده. وجود این رودخونه باعث شده که خاک منطقه حاصلخیز باشه و برای کشاورزی هم خیلی مناسبه.

چقدر راهه؟ (فاصله از شهرها)

یکی از سوالات مهم برای هر مسافری اینه که چقدر راهه تا به مقصد برسیم. برای رسیدن به دیواعمران از شهرهای اصلی باید این مسیرها رو در نظر بگیرید:

• از بابل: فاصله دیواعمران تا مرکز شهرستان بابل خیلی زیاد نیست و حدود ۳۰ تا ۴۰ دقیقه با ماشین راهه. این یعنی شما می تونید خیلی راحت از بابل حرکت کنید و به این روستای زیبا برسید.
• از ساری: مرکز استان مازندران، ساری، حدود ۷۰ تا ۸۰ کیلومتر با دیواعمران فاصله داره که تقریباً یک ساعت تا یک ساعت و نیم رانندگی طول می کشه.
• از تهران: اگه از تهران بخواید به دیواعمران برید، باید حدود ۲۵۰ تا ۳۰۰ کیلومتر رو طی کنید. این مسیر تقریباً ۴ تا ۵ ساعت رانندگی بدون توقف نیاز داره. البته این زمان ممکنه به خاطر ترافیک جاده فیروزکوه یا هراز کمی بیشتر هم بشه. بهترین راه اینه که اول به بابل برسید و از اونجا مسیر روستای دیواعمران رو در پیش بگیرید.

کی بریم؟ (آب و هوا و بهترین فصل)

خب، حالا که می دونیم دیواعمران کجاست، بهتره ببینیم بهترین زمان برای سفر به اونجا کیه. این منطقه توی شمال ایرانه و مثل بیشتر مناطق مازندران، آب و هوای معتدل و مرطوبی داره. تابستوناش نسبتاً گرم و شرجیه، ولی خب سرسبزیش هم چشم نوازه. زمستوناش هم سرد و مرطوبه و ممکنه برف سنگینی هم بیاد، به خصوص که به جنگل نزدیکه. اما بهترین فصول برای بازدید از دیواعمران، قطعاً بهار و اوایل پاییزه.

• بهار: فکرشو بکنید! از اوایل فروردین تا اواخر اردیبهشت، کل منطقه سرسبز و پر از گل های وحشی میشه. هوا خنکه و بارون های بهاری طراوت خاصی به طبیعت می ده. اگه عاشق عکاسی توی طبیعت یا پیاده روی توی جنگلید، بهار بهترین گزینه است.
• اوایل پاییز: از مهر تا اوایل آبان، جنگل ها لباس رنگارنگ به تن می کنن. برگ های قرمز و نارنجی و زرد، یه منظره فوق العاده زیبا خلق می کنن. هوا هم خنک و دلنشینه و برای پیاده روی توی جنگل عالیه. توی این فصل هم بارون کمه و می تونید حسابی از طبیعت لذت ببرید.

اگه دنبال طبیعت بکر و خلوت ترید، حتی اواخر اسفند و اوایل خرداد هم می تونه زمان خوبی باشه، البته با این حساب که کمی هوا خنک تره و ممکنه با بارش باران هم همراه باشه.

روستای دیواعمران، نگینی در دل بندپی بابل، نه فقط یه مقصد گردشگری، بلکه یه سفر به عمق تاریخ و فرهنگ مردمان بومی این خطه است. اینجا حس آرامش و اصالت رو با تمام وجود حس می کنید.

ریشه های تاریخی و داستان نام دیواعمران

یکی از جذاب ترین بخش های سفر به هر روستا و منطقه ای، آشنا شدن با تاریخچه و اسمشه. دیواعمران هم از این قاعده مستثنی نیست و اسمش کلی قصه و روایت توی دل خودش داره که نشون میده این روستا چقدر قدیمیه و ریشه های عمیقی توی تاریخ مازندران داره.

داستان اسم دیوا: از تپه آبادان تا دیار پهلوانان

درباره وجه تسمیه دیوا نظریه های مختلفی وجود داره که هر کدومشون یه جورایی این اسم رو تفسیر می کنن. این نشون میده که نام این روستا چقدر برای اهالی و پژوهشگران جالب بوده:

• نظریه تپه آبادان: یکی از رایج ترین نظریه ها، که توسط آقایان یوسف الهی و شهرام قلی پور گودرزی در کتابشون بندپی سرزمین، تاریخ، فرهنگ هم مطرح شده، اینه که دیوا ترکیبی از دو واژه دی و وا است. دی رو کوتاه شده دین می دونن که توی زبان باستان به معنی تپه بوده. وا هم که صورت طبری آباد یا آبادان هست. پس اگه اینجوری باشه، دیوا به معنی تپه آبادان میشه. این نظریه منطقی به نظر میاد، چون خیلی از روستاها و شهرها توی مناطق کوهستانی و تپه ای اسمشون رو از همین ویژگی های جغرافیایی گرفتن.
• نظریه خدایان نخستین: یه نظریه دیگه که کمی عجیب تره ولی جای تأمل داره، اینه که دی کوتاه شده دیو یا دئو باشه. توی اوستا، دئوها به خدایان غیر زرتشتی گفته می شد و پیروان زرتشت اون ها رو پرستش نمی کردن. بعضیا معتقدن که نام دیواعمران یادگاری از بومیان نخستین طبرستانه که توی آغاز ورود زرتشت به ایران، هنوز تسلیم دین زرتشتی نشده بودن و پرستش دئو رو ادامه می دادن. البته این نظریه نیاز به پژوهش های تاریخی بیشتری داره تا بشه با قطعیت در موردش حرف زد.
• نظریه پهلوان نشین: یه روایت دیگه هم هست که میگه دیو به معنی پهلوان یا انسان قوی و چالاک بوده و الف هم پسوند مکانه. پس طبق این نظریه، دیوا یعنی منطقه پهلوان نشین یا جایی که پهلوانان و افراد قوی در اون زندگی می کردن. این نظریه هم با توجه به فرهنگ و تاریخ ایران که پهلوانی توی اون جایگاه خاصی داشته، می تونه جالب باشه.
• تلفظ محلی دیا: جالبه بدونید که توی محاوره روزمره اهالی منطقه، اسم این روستا به صورت دیا تلفظ میشه. این خودش نشون دهنده قدمت و اصالت این نام و ریشه های محلی اونه.

خلاصه که اسم دیوا، خودش یه قصه پر و پیمونه که ریشه هاش توی تاریخ و فرهنگ این سرزمینه. حالا که با معنی اسمش آشنا شدیم، بریم ببینیم تاریخچه اش چی میگه.

قدیمی تر از چیزی که فکر می کنید! (تاریخچه و اسناد)

دیواعمران نه تنها توی ظاهرش، بلکه توی ریشه ها و گذشته اش هم یه روستای خیلی قدیمی و تاثیرگذاره. آقای محسن داداش پور باکر، پژوهشگر اسناد خطی، توی پژوهش هاش اشاره می کنه که روستای دیوا بندپی غربی از دهات قدیمی و بااهمیت منطقه بوده. ایشون میگن آبادی دیوا به ملکشاه و عمران شناخته میشه. این دو طایفه که اسمشون توی اسم روستا هم هست، نقش مهمی توی شکل گیری و توسعه دیواعمران داشتن.

• تبار گدکه و ملکشاه: طبق گفته های آقای داداش پور باکر، از جمله ساکنان قدیمی این روستا رو تبار گدکه برمی شمُرن. همچنین گفته میشه که تبار ملکشاه از ایلام و از ایل ملکشاهی مهاجرت کردن و به این منطقه اومدن. این نشون میده که دیواعمران از گذشته های دور، محل مهاجرت و سکونت اقوام مختلف بوده که باعث غنای فرهنگی و اجتماعی اون شده.
• روستایی از دوران افشاریه: یه یافته شفاهی جالب و معتبر دیگه اینه که دیا (همون دیواعمران خودمون) توی روزگار افشاریه، جزو املاک خالصه شاهی (یعنی املاکی که مستقیماً متعلق به پادشاه بودن) به حساب می اومده. اما بعداً این زمین ها با پرداخت ۴۰۰ سکه نادری به اهالی روستا فروخته شده. فکرشو بکنید! ۴۰۰ سکه نادری اون موقع چقدر ارزش داشته! این نشون دهنده اهمیت این منطقه و احتمالا حاصلخیزی و موقعیت خوب اون بوده که پادشاهی هم چشم بهش داشته.
• در کتاب اسناد بارفروش: اسم روستای دیواعمران حتی توی کتاب های تاریخی معتبر هم اومده. توی کتاب اسناد بارفروش از صفوی تا پهلوی که حامد ابراهیم زاده بازگیر اون رو نوشته، توی صفحات ۳۱۳ و ۳۱۴ به این روستا اشاره شده. توی این سند، اسمی از دیوا ملک شاهان و دیار رجال کثیرالاعلام اومده که نشون دهنده حضور افراد سرشناس و تاثیرگذار توی این منطقه در گذشته بوده. شخصیت های تاریخی مثل آقا بابا بیک باکر هم که توی این اسناد ذکر شده، باز هم به اصالت و قدمت این روستا اعتبار می بخشند. این اسناد هم برگرفته از پژوهش های ارزشمند آقای محسن داداش پور باکر هست که نشون دهنده اهمیت کار پژوهشی ایشونه.

همه این اطلاعات تاریخی، دیواعمران رو از یه روستای معمولی به یه مقصد پژوهشی و فرهنگی تبدیل می کنه که میشه ساعت ها درباره ریشه ها و گذشته اش صحبت کرد و از هر گوشه اش داستانی شنید. حالا که با تاریخش آشنا شدیم، بریم سراغ مردمان خونگرم این روستا.

مردمان خونگرم دیواعمران (جمعیت و بافت اجتماعی)

هر روستایی با مردمانشه که جون می گیره و هویت پیدا می کنه. دیواعمران هم از این قاعده مستثنی نیست. مردمان خونگرم و مهمان نواز این روستا، بخشی جدایی ناپذیر از جذابیت هاش هستن.

چند نفر اینجا زندگی می کنن؟ (جمعیت و خانوار)

درباره جمعیت روستای دیواعمران، آمارهای مختلفی وجود داره که ممکنه کمی باعث سردرگمی بشه. بر اساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت این روستا ۳۲۳ نفر (در قالب ۹۳ خانوار) بوده. این آمار رسمی و مستندیه که توسط دولت جمع آوری شده. اما توی منابع دیگه و همین طور اطلاعات محلی، گاهی گفته میشه که روستای دیوا دارای ۱۲۰ خانوار و مجموعاً ۷۰۰ نفر جمعیت داره. این تفاوت در آمار می تونه دلایل مختلفی داشته باشه؛ مثلاً آمار دوم ممکنه شامل روستاهای اقماری یا تفکیک شده ای باشه که زمانی جزو دیوای بزرگ بودن، یا اینکه مربوط به سال های اخیر باشه که جمعیت روستا افزایش پیدا کرده. به هر حال، با در نظر گرفتن هر دو آمار، میشه گفت دیواعمران یه روستای متوسط رو به کوچیکه که جمعیتش خیلی زیاد نیست، همین باعث میشه که حس آرامش و بکر بودن اون حفظ بشه و از شلوغی شهرهای بزرگ فاصله داشته باشه.

طوایف اصلی روستا: عمران و ملک شاه

همون طور که از اسم روستا هم پیداست (دیواعمران)، دو طایفه اصلی و قدیمی توی این روستا زندگی می کنن: طایفه عمران و طایفه ملک شاه. این دو طایفه از طوایف ریشه دار و اصیل منطقه بندپی به حساب میان و نقش مهمی توی شکل گیری، توسعه و حتی حفظ بافت و فرهنگ روستا داشتن. وجود این دو طایفه، پیوندهای خانوادگی قوی و سنت های محلی رو توی روستا تقویت کرده. این همبستگی و روابط نزدیک بین اهالی، یکی از ویژگی های بارز روستاهای شمال ایرانه که توی دیواعمران هم به خوبی دیده میشه.

شغل و زندگی روزمره: گره خورده با طبیعت

اگه بخوایم ببینیم مردم دیواعمران با چی روزگار می گذرونن، باید بگیم که شغل اصلیشون مثل خیلی از روستاهای شمال، کشاورزیه. زمین های حاصلخیز اطراف رودخونه کلارود و آب و هوای مناسب، این منطقه رو برای کشت محصولات مختلف کشاورزی ایده آل کرده. البته علاوه بر کشاورزی، دامپروری هم توی روستا رواج داره و خیلی از خانواده ها دام های خودشون رو نگهداری می کنن. اگه با دقت توی روستا قدم بزنید، ممکنه زنان و مردانی رو ببینید که مشغول کارهای کشاورزی یا دامداری هستن و این خودش یه بخش جذاب از تجربه زندگی روستاییه. درباره وجود صنایع دستی محلی توی روستا اطلاعات دقیقی در دسترس نیست، اما با توجه به فرهنگ غنی مازندران، بعید نیست که زنان هنرمند این روستا هم مشغول تولید برخی صنایع دستی ساده برای مصرف شخصی یا فروش محلی باشن.

فرهنگ و آداب و رسوم محلی: سادگی و اصالت

مردمان دیواعمران مثل بیشتر مردم روستاهای شمال ایران، افرادی خونگرم، مهمان نواز و ساده زیست هستن. فرهنگ و آداب و رسومشون هم ریشه توی سنت های قدیمی مازندران داره. برگزاری مراسم مذهبی به خصوص توی تکیه قدیمی روستا، مراسم عروسی و عزاداری با آداب خاص خودشون، و همین طور روابط اجتماعی نزدیک بین همسایه ها و اقوام، از جمله جنبه های فرهنگی این روستاست. اگه فرصت کنید و با اهالی روستا هم کلام بشید، می تونید کلی داستان های جذاب از زندگی قدیم و سنت های این منطقه بشنوید که حسابی شما رو سر ذوق میاره و با اصالت این مردم آشنا می کنه.

گشت و گذار در روستای دیواعمران (جاذبه ها و دیدنی ها)

خب، حالا که با موقعیت جغرافیایی و مردم دیواعمران آشنا شدیم، وقتشه که بریم سراغ بخش هیجان انگیز ماجرا: گشت و گذار توی خود روستا و اطرافش! دیواعمران پر از جاذبه هاییه که هم دل دوست داران تاریخ رو می بره و هم طبیعت گردها رو راضی نگه می داره.

بافت قدیمی روستا: سفری به گذشته

یکی از قشنگ ترین ویژگی های دیواعمران اینه که هنوز بافت قدیمی و کهن خودش رو حفظ کرده. وقتی توی کوچه هاش قدم می زنید، انگار که ماشین زمان شما رو برده به دهه های گذشته. خونه های قدیمی با معماری خاص خودشون، کوچه های پیچ درپیچ، و حس نوستالژیکی که توی فضا موج می زنه، واقعاً آدم رو به وجد میاره. اینجا خبری از آپارتمان های بلند و ویلاهای لاکچری نیست، همه چیز ساده و اصیله. همین سادگی و حفظ بافت سنتی باعث شده که دیواعمران برای هر کسی که دنبال یه تجربه واقعی از زندگی روستایی توی شماله، یه مقصد عالی باشه. می تونید دوربینتون رو بردارید و از این حس و حال قدیمی و زیبا عکس های فوق العاده ای بگیرید.

تکیه قدیمی روستای دیواعمران: گنجینه ای از قاجار

یکی از مهم ترین و دیدنی ترین بناهای دیواعمران، تکیه قدیمی روستای دیواعمران هست. این تکیه قدمتی حدود ۱۲۰ ساله داره و معماری اون مربوط به دوره قاجاره. توی روستاهای مازندران، تکیه ها نقش مهمی توی زندگی مذهبی و اجتماعی مردم دارن، به خصوص توی ایام محرم و صفر. تکیه دیواعمران هم از این نظر جایگاه ویژه ای داره. معماری قاجاریش با اون سقف های شیروانی و چوب کاری های خاص، یه جورایی موزه زنده معماری محسوب میشه. اگه به تاریخ و معماری علاقه دارید، حتماً از این تکیه دیدن کنید و حس و حال گذشته رو توی فضاش تجربه کنید. اینجا میتونه نقطه مرکزی برای فهم زندگی مذهبی و اجتماعی مردم روستا باشه.

یه دل سیر طبیعت گردی (طبیعت اطراف)

اگه اهل طبیعت گردی هستید، دیواعمران و اطرافش بهشت شماست. این روستا با طبیعت بکر و چشم نوازش، فرصت های فوق العاده ای برای لذت بردن از هوای آزاد و مناظر زیبا فراهم می کنه:

• جنگل های انبوه: همون طور که قبلاً گفتیم، از جنوب به جنگل های انبوه و بکر وصل میشه. این جنگل ها پر از درختای کهن سال و پوشش گیاهی غنی هستن. می تونید ساعت ها توی مسیرهای جنگلی قدم بزنید، از هوای تمیز و بوی خاک و سبزه لذت ببرید و اگه شانس بیارید، شاید حیات وحش کوچکی هم ببینید. پیاده روی توی این جنگل ها، به خصوص توی بهار و پاییز، واقعاً آرامش بخشه.
• رودخانه کلارود: از شرق دیواعمران، رودخانه پرآوازه کلارود می گذره. این رودخونه نه تنها برای کشاورزی منطقه اهمیت داره، بلکه خودش یه جاذبه طبیعیه. می تونید کنار رودخونه بشینید، به صدای آب گوش بدید و از آرامشش لذت ببرید. برای کسایی که اهل عکاسی از طبیعت هستن، کلارود با مناظر اطرافش فرصت های خوبی رو فراهم می کنه.
• باغات و مزارع کشاورزی: اطراف روستا پر از باغات میوه و مزارع کشاورزیه. توی فصل های مختلف، این مزارع و باغات لباس های رنگارنگ به تن می کنن و منظره های بصری فوق العاده ای رو خلق می کنن. دیدن فعالیت های کشاورزی مردم محلی هم خودش بخشی از تجربه سفر به روستاست.

چی کار کنیم؟ (فعالیت های پیشنهادی)

وقتی به دیواعمران رفتید، می تونید کلی کارای باحال انجام بدید و از سفرتون حسابی لذت ببرید:

• پیاده روی در طبیعت: اگه اهل پیاده روی هستید، مسیرهای جنگلی و اطراف رودخونه کلارود بهترین جا برای قدم زدن و لذت بردن از طبیعت هستن.
• عکاسی: بافت قدیمی روستا، تکیه قاجاری، جنگل های انبوه و رودخونه، همه و همه سوژه های فوق العاده ای برای عکاسی هستن. دوربینتون رو فراموش نکنید!
• آشنایی با زندگی روستایی: فرصت رو غنیمت بشمرید و با اهالی روستا هم کلام بشید. ازشون درباره زندگیشون، آداب و رسومشون و قصه های روستا بپرسید. اینجوری می تونید یه تجربه واقعی تر و عمیق تر از سفر به دیواعمران داشته باشید.
• پیک نیک در کنار رودخانه: اگه هوا خوبه، یه زیرانداز و یه لقمه نون و پنیر بردارید و برید کنار رودخونه کلارود. یه پیک نیک ساده توی طبیعت بکر، حسابی حالتون رو خوب می کنه.

دور و بر دیواعمران چی داریم؟ (دیدنی های نزدیک)

اگه دلتون می خواد سفرتون به بندپی رو کامل کنید و فقط به دیواعمران اکتفا نکنید، اطراف این روستا کلی جاذبه دیگه هم هست که ارزش دیدن دارن. بندپی خودش یه منطقه توریستی حساب میشه و برای همین، اطراف دیواعمران هم پر از دیدنی های دیگه هست.

دریاچه کامی کلا: نگین آبی بندپی

یکی از قشنگ ترین و معروف ترین جاذبه های نزدیک به دیواعمران، دریاچه کامی کلا هست. این دریاچه که یه تالاب طبیعیه، توی دل جنگل های هیرکانی قرار گرفته و منظره ای بی نهایت زیبا و آرامش بخش داره. برای رسیدن به کامی کلا از دیواعمران باید حدود ۲۰ تا ۳۰ دقیقه با ماشین طی کنید. این دریاچه برای کسانی که عاشق آرامش، عکاسی از طبیعت و قایق سواری (اگه امکانش باشه) هستن، یه انتخاب عالیه. اطراف دریاچه هم پر از درختای سرسبزه که توی پاییز یه تابلوی نقاشی رنگارنگ میشن. اینجا می تونید ساعت ها بشینید و از سکوت و زیبایی طبیعت لذت ببرید.

جنگل نارنجلو: پیاده روی در دل طبیعت

یه جای دیگه که حتماً باید بهش سر بزنید، جنگل نارنجلو هست. این جنگل هم مثل کامی کلا، خیلی از دیواعمران دور نیست و حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه با ماشین راهه. جنگل نارنجلو یکی از بکرترین و زیباترین جنگل های منطقه بندپیه و برای پیاده روی های طولانی، جنگل نوردی و لذت بردن از هوای پاک و صدای پرنده ها ایده آله. اگه اهل ماجراجویی هستید، می تونید توی مسیرهای جنگلی پیاده روی کنید و خودتون رو توی دل طبیعت بکر گم کنید. البته یادتون باشه که همیشه با احتیاط و با همراهی افراد آشنا به منطقه توی جنگل قدم بزنید.

سایر دیدنی های منطقه بندپی: یه گشت و گذار کامل

همون طور که گفتیم، بندپی خودش پر از جاذبه ست. اگه وقت و حوصله بیشتری دارید، می تونید به جاذبه های دیگه این منطقه هم سر بزنید که البته کمی دورتر از دیواعمران قرار دارن ولی خب ارزش دیدن رو دارن. مثلاً:

• ییلاقات بندپی: منطقه بندپی پر از ییلاقات سرسبز و خنکه که برای تابستون عالی هستن و می تونید از آب و هوای خنک و طبیعت ییلاقی لذت ببرید.
• آبشارهای کوچک: توی مسیرهای کوهستانی بندپی، ممکنه به آبشارهای کوچک و زیبایی هم برخورد کنید که فرصت های خوبی برای استراحت و لذت بردن از طبیعت فراهم می کنن.
• روستاهای تاریخی دیگه: اطراف دیواعمران و توی منطقه بندپی، روستاهای تاریخی دیگه هم هستن که هر کدومشون جذابیت های خودشون رو دارن و میشه ازشون دیدن کرد.

هدف اینه که شما یه سفر کامل و جامع به این منطقه داشته باشید و از تمام زیبایی هاش لذت ببرید. دیواعمران می تونه نقطه شروع خیلی خوبی برای کشف بقیه جاذبه های بندپی باشه.

راهنمای سفر به دیواعمران (یه سفر راحت و بی دردسر)

حالا که حسابی مشتاق شدید به دیواعمران سفر کنید، وقتشه که یه راهنمای کامل سفر بهتون بدم تا بتونید یه سفر راحت و بی دردسر داشته باشید و از هر لحظه اش لذت ببرید.

مسیرهای دسترسی: چطوری به دیواعمران برسیم؟

رسیدن به دیواعمران خیلی پیچیده نیست، اما دونستن جزئیات مسیر بهتون کمک می کنه که گم نشید و راحت تر به مقصد برسید:

1. از بابل: اگه از بابل حرکت می کنید، باید به سمت جنوب و منطقه بندپی برید. تابلوهای راهنما به سمت بندپی غربی و دهستان خوش رود رو دنبال کنید. مسیر کلاً آسفالته و کیفیت خوبی داره. بعد از اینکه وارد دهستان خوش رود شدید، تابلوها شما رو به سمت روستای دیواعمران راهنمایی می کنن. می تونید از محلی ها هم سوال کنید، اونها با روی باز کمکتون می کنن.
2. از شهرهای بزرگ تر (تهران و ساری):
   • از تهران: بهترین راه اینه که از جاده فیروزکوه یا هراز به سمت بابل حرکت کنید. بعد از رسیدن به بابل، همون طور که بالا گفتم، مسیر بندپی رو در پیش بگیرید.
   • از ساری: از ساری هم باید به سمت بابل حرکت کنید و بعد از رسیدن به بابل، به سمت بندپی و دیواعمران برید.
3. استفاده از نقشه های آنلاین: حتماً قبل از حرکت، لوکیشن روستای دیواعمران، بابل رو توی اپلیکیشن های مسیریابی مثل ویز یا گوگل مپز وارد کنید. این اپلیکیشن ها بهترین مسیر رو بهتون نشون میدن و در طول مسیر هم راهنماییتون می کنن. فقط حواستون باشه که توی بعضی از نقاط روستایی ممکنه آنتن دهی موبایل کمی ضعیف بشه، پس بهتره قبل از سفر نقشه منطقه رو دانلود کنید.

کجا بمونیم؟ (امکانات رفاهی و اقامتگاه)

درباره امکانات اقامتی توی خود روستای دیواعمران، باید بگم که هنوز اقامتگاه بوم گردی رسمی و بزرگی توی خود روستا وجود نداره که بشه روش حساب کرد. این یعنی دیواعمران هنوز بافت سنتی و دست نخورده خودش رو حفظ کرده. اما نگران نباشید، گزینه های خوبی برای اقامت توی نزدیکی روستا و توی شهرهای اطراف وجود داره:

• اقامتگاه های بوم گردی در بندپی یا بابلکنار: توی منطقه بندپی و به خصوص توی روستاهای اطراف بابلکنار، چندین اقامتگاه بوم گردی قشنگ و سنتی وجود داره که می تونید اونجا شب رو بگذرونید. این اقامتگاه ها معمولاً محیطی دوستانه و محلی دارن و می تونید از غذاهای محلی هم لذت ببرید.
• هتل و سوئیت در بابل: اگه ترجیح می دید توی شهر بمونید و از امکانات شهری استفاده کنید، بابل هتل ها و سوئیت های زیادی برای اجاره داره. می تونید شب رو توی بابل اقامت کنید و روزها برای گشت و گذار به دیواعمران و مناطق اطرافش برید.
• خانه های محلی: گاهی اوقات، بعضی از اهالی روستا خانه ها یا اتاق هایی رو برای اجاره به مسافرها آماده می کنن. اگه دنبال یه تجربه واقعی تر و زندگی در کنار مردم محلی هستید، می تونید از اهالی روستا سوال کنید. البته این گزینه ممکنه همیشه در دسترس نباشه.

درباره امکانات اولیه توی خود روستا، معمولاً فروشگاه های کوچیک برای خرید مایحتاج روزانه وجود داره. اما اگه دنبال رستوران یا کافه با امکانات کامل هستید، بهتره روی بابل یا شهرهای بزرگ تر اطراف حساب کنید.

نکات مهم برای بازدیدکنندگان: یه سفر مسئولانه

سفر به مناطق روستایی مثل دیواعمران، یه جورایی یه مسئولیت هم با خودش میاره. برای اینکه سفر هم برای شما لذت بخش باشه و هم به مردم و طبیعت آسیب نرسونید، این نکات رو یادتون باشه:

• احترام به فرهنگ و حریم خصوصی مردم محلی: مردم روستا معمولاً مهمان نواز و مهربون هستن. به سنت ها، آداب و رسوم و حریم خصوصی اونها احترام بذارید. بدون اجازه وارد خانه ها یا زمین های کشاورزی افراد نشید و اگه خواستید ازشون عکس بگیرید، حتماً اجازه بگیرید.
• حفظ نظافت و طبیعت روستا: این روستا طبیعت بکری داره. لطفاً هیچ زباله ای توی طبیعت رها نکنید. هر چی با خودتون بردید، برگشتنی هم با خودتون بیارید و توی سطل های زباله بندازید. از آسیب رساندن به درختان، گیاهان و حیات وحش جداً خودداری کنید.
• آمادگی برای شرایط آب و هوایی: قبل از سفر، حتماً آب و هوای منطقه رو چک کنید. چون آب و هوای شمال متغیره، ممکنه یهو بارون بگیره. لباس مناسب فصل، چتر یا بارونی، و کفش مناسب پیاده روی (به خصوص برای جنگل) همراه داشته باشید.
• به همراه داشتن پول نقد: توی روستاها ممکنه همه جا کارت خوان نداشته باشن، پس بهتره مقداری پول نقد همراهتون باشه.

با رعایت این نکات، نه تنها خودتون از سفر لذت می برید، بلکه به حفظ زیبایی ها و اصالت دیواعمران هم کمک می کنید.

نتیجه گیری: دیواعمران، مقصدی برای روح و جان

خلاصه که روستای دیواعمران توی بندپی بابل، مثل یه الماس گرانبهاست که توی دل طبیعت شمال ایران پنهان شده. این روستا یه ترکیب فوق العاده از تاریخ کهن، فرهنگ غنی و طبیعت بکر و دست نخورده ست که هر کسی رو می تونه مجذوب خودش کنه. از تکیه قاجاریش که بوی سنت و قدمت میده تا جنگل های سرسبز و رودخونه کلارود که حس آرامش رو به آدم میده، همه چیز اینجا برای یه سفر دلنشین و خاطره انگیز مهیاست.

اگه دنبال یه جای آروم و دنج می گردید که از هیاهوی شهر دور بشید و توی دل طبیعت و تاریخ غرق بشید، دیواعمران همون جاییه که باید برید. یه سفر به این روستا، نه فقط یه گشت و گذار معمولیه، بلکه یه تجربه عمیق از زندگی واقعی روستایی و اصالت مردمان خوب و مهربون مازندرانه. پس شک نکنید، یه کوله پشتی ببندید، دوربینتون رو آماده کنید و راهی دیواعمران بشید. مطمئن باشید که خاطراتی رو براتون رقم می زنه که تا مدت ها توی ذهنتون می مونه و دلتون هوای این نقطه زیبا از ایران رو می کنه.

اگه شما هم قبلاً به دیواعمران سفر کردید یا اطلاعات دیگه ای درباره این روستای زیبا دارید، حتماً توی بخش دیدگاه ها با ما و بقیه به اشتراک بذارید. تجربه های شما می تونه برای بقیه مسافرها خیلی مفید باشه.