خلاصه کتاب یاد غریب ( نویسنده مهدی خدامیان آرانی )

کتاب یاد غریب مهدی خدامیان آرانی، سفر دلدادگی به سوی امام زمان (عج) و دعوتی است به بیداری از غفلت. این کتاب، حکایت یک عشق آسمانی و پیمانی دیرین با مولای غایبمان را روایت می کند و به ما یادآوری می کند چگونه می توانیم در عصر انتظار، با یاد ایشان زندگی کنیم.

تاحالا شده فکر کنید چقدر خوب می شد اگر یک نفر بود که شما را از این همه شلوغی و غفلت دنیا نجات می داد؟ یک نفر که قطب نمای دلتان را دوباره تنظیم می کرد و راه را نشانتان می داد؟ کتاب «یاد غریب» اثر دلنشین و عمیق استاد مهدی خدامیان آرانی، دقیقاً همین کار را می کند. این کتاب فقط یک سری اطلاعات نیست؛ یک دعوت است، یک تلنگر، یک ندای درونی که می گوید: «هی رفیق! امام زمانت منتظر توست!» در این نوشته، می خواهیم با هم قدم به قدم در دل این کتاب بی نظیر راه برویم و ببینیم استاد خدامیان چطور با کلماتشان، چراغی در دل منتظران روشن می کنند. پس بیایید این سفر معنوی را با هم شروع کنیم تا بفهمیم چطور یاد غریب، می تواند کیمیای دلدادگی ما در عصر انتظار باشد.

درباره نویسنده: مهدی خدامیان آرانی؛ صدایی از دل انتظار

قبل از اینکه شیرجه بزنیم توی خود کتاب، بد نیست یک کمی هم با کسی که این حرف های دلنشین را نوشته، آشنا شویم. استاد مهدی خدامیان آرانی، نامی آشنا در ادبیات دینی و مهدوی ماست. ایشان سال هاست که با قلم شیوایشان، مفاهیم عمیق و گاه پیچیده دین را به زبانی ساده و ملموس برای عموم مردم بیان می کنند. انگار که یک رفیق دلسوز و آگاه، نشسته روبرویت و دارد از امام زمان (عج) می گوید. تمرکز اصلی ایشان روی مباحث مهدویت، زندگی اهل بیت (ع) و اخلاق اسلامی است.

ایشان فقط یک نویسنده نیستند؛ یک مبلغ و مفسر هم هستند که با بیاناتشان، معرفت دینی را عمیق تر می کنند. اگر نگاهی به فهرست آثارشان بیندازید، متوجه می شوید که استاد خدامیان آرانی، با تمام وجودشان در مسیر ترویج فرهنگ اهل بیت (ع) و به خصوص مهدویت قدم برداشته اند. از دیگر آثار معروف ایشان که ممکن است اسمشان به گوشتان خورده باشد، می توان به کتاب هایی مثل «سقوط» (که به حوادث پس از رحلت پیامبر می پردازد)، «غدیر در قرآن» و «عاشورا» اشاره کرد. قلم ایشان یک ویژگی خاص دارد؛ مخاطب را جذب می کند، به فکر فرو می برد و از همه مهم تر، در دلش شور و شوقی برای شناخت بیشتر و عمل به آموزه های دینی ایجاد می کند. این ویژگی، در کتاب «یاد غریب» به اوج خود می رسد.

پیام اصلی و بن مایه کتاب یاد غریب: حکایت یک عشق آسمانی

شاید بپرسید اصلاً این «یاد غریب» یعنی چه؟ منظور نویسنده از این اسم دلنشین و کمی اسرارآمیز چیست؟ اجازه بدهید برایتان بگویم. استاد خدامیان در این کتاب، از یک عشق حرف می زند؛ عشقی از جنس آسمان، عشقی که نه در زمین، که در دل های پاک ریشه دارد. این عشق، همان عشق به امام زمان (عج) است. «یاد غریب» نمادی است از همان عشق عمیق، همان پیمان ناگسستنی و همان شوق و اشتیاقی که ما منتظران باید نسبت به مولای غایبمان داشته باشیم. اما چرا «غریب»؟ چون امام زمان ما، سال هاست که در غیبت به سر می برند و چشم انتظارند تا ما از خواب غفلت بیدار شویم. این کتاب صدای غربت ایشان را به گوش دل ما می رساند.

پیام اصلی کتاب، بیداری از غفلت است. نویسنده با زبانی شیوا و گیرا، ما را دعوت می کند که دست از روزمرگی و دل مشغولی های دنیا برداریم و یاد امام زمان (عج) را در زندگی مان زنده نگه داریم. می گوید نباید بگذاریم غیبت، باعث فراموشی شود. بلکه باید با یاد و نام ایشان، با دعاهایمان، با اعمالمان و با تمام وجودمان، خود را آماده ظهور کنیم. کتاب «یاد غریب» به ما نشان می دهد که چطور می شود همین زندگی عادی را با یاد امام، به بهشتی معنوی تبدیل کرد و از وسوسه های شیطان دور ماند. این کتاب، یک تلنگر است؛ تلنگری برای دلی که شاید کمی از مسیر اصلی دور شده باشد و نیاز به یادآوری دارد.

بخش های کلیدی و مضامین اصلی کتاب

حالا که با کلیات و هدف کتاب آشنا شدیم، بیایید کمی دقیق تر به بخش های مختلف آن نگاه کنیم و ببینیم استاد خدامیان آرانی، چه گوهرهای گرانبهایی را در این اثر پنهان کرده اند. هر بخش از کتاب، مانند دریچه ای است که به سوی معرفتی عمیق تر از امام زمان (عج) باز می شود.

اهمیت و آثار یاد امام زمان (عج) در زندگی: بهشت همینجاست!

فکرش را بکنید، هر روز صبح که از خواب بیدار می شویم، کلی دغدغه و مشکل دور و برمان هست. قسط و وام و کار و هزار جور فکر و خیال دیگر. اما استاد خدامیان می گوید: وقتی من تو را باور دارم، در انتظار آمدنت هستم و برای ظهورت دعا می کنم، در بهشت خدا هستم. این جمله، چکیده یک بینش عمیق است. یاد امام زمان (عج)، یک بهشت معنوی است که شیطان تمام تلاشش را می کند تا ما را از آن بیرون کند. او با مشغول کردن ما به دنیا و تعلقاتش، می خواهد عشق دنیا را جایگزین عشق امام در دلمان کند.

نویسنده یاد امام را به «کیمیا» تشبیه می کند. کیمیاگری که مس وجود ما را به طلای ناب تبدیل می کند. وقتی یاد امام در دلمان زنده باشد، آن عشق های دنیایی و زودگذر، رنگ می بازند و جای خود را به عشقی پایدار و الهی می دهند. آن وقت است که آرامش واقعی به دل ما می آید. این آرامش، همان بهشتی است که در همین دنیا می توانیم تجربه کنیم. کتاب به ما یادآوری می کند که فقط کافی است خودمان را وصل کنیم به اقیانوس بیکران ولایت امام. باید نام و یاد ایشان را نه فقط در خودمان، بلکه در اطرافیانمان هم زنده نگه داریم و اجازه ندهیم غفلت، ما را از این قطب نمای دل، یعنی امام زمان (عج) دور کند.

آداب و اعمال منتظرانه در عصر غیبت: راه و رسم دلدادگی

یاد امام زمان (عج) فقط یک فکر و ذکر درونی نیست؛ یک سری آداب و اعمال هم دارد که ما منتظران با انجامشان، دلبستگی خودمان را نشان می دهیم. استاد خدامیان با زبانی صمیمی و محاوره ای، به این اعمال اشاره می کند:

• آغاز روز با یاد امام و دعای عهد: فکرش را بکنید، هر صبح، قبل از اینکه به کارهای روزمره برسید، با امام زمانتان تجدید بیعت کنید. دعای عهد، یعنی اعلام حضور در لشکر ایشان. مثل صبحگاه یک لشکر منظم، که همه با هم پیمان وفاداری می بندند.
• دعا برای ظهور در قنوت نماز: نماز، اوج ارتباط ما با خداست. چه چیزی زیباتر از اینکه در قنوت نمازی که برای خدا می خوانیم، از او ظهور مولایمان را بخواهیم؟ این نشان می دهد که ظهور، چقدر برایمان اهمیت دارد.
• خواندن دعای ندبه در صبح جمعه: جمعه، روز موعود است. روزی که همه منتظران، با خواندن دعای ندبه، آماده باش خودشان را برای یاری امام اعلام می کنند. این دعای پر سوز و گداز، نجواهای عاشقانه منتظران است که غم طولانی شدن غیبت را به تصویر می کشد.
• درک غم عصر جمعه: آن دلتنگی و اندوهی که عصر جمعه به دل آدم می نشیند، اگر با بغض دوری امام زمان (عج) همراه شود، معنای عمیق تری پیدا می کند. این یعنی درک بغض نهفته در هستی به خاطر طولانی شدن غیبت.

این اعمال، فقط یک سری مناسک خشک و خالی نیستند. آنها راه و رسم دلدادگی اند؛ نشانه هایی از اینکه ما واقعاً منتظر هستیم و در این انتظار، فعالانه قدم برمی داریم.

جایگاه و ولایت تکوینی امام زمان (عج) در هستی: محور و قطب عالم امکان

گاهی اوقات فکر می کنیم امام زمان (عج) فقط برای ما آدم ها مهم اند. اما کتاب «یاد غریب» به ما یادآوری می کند که جایگاه ایشان خیلی فراتر از این حرف هاست. امام (عج) نه تنها برای انسان ها، بلکه برای کل هستی یک محور و قطب هستند. باور کردنش شاید سخت باشد، ولی تمام فیض الهی از طریق ایشان به ما می رسد. هر روزی که به ما می رسد، هر قطره بارانی که می بارد، هر تابش خورشیدی که زمین را گرم می کند، همه و همه به برکت وجود ایشان است.

اگر امام زمان (عج) نباشند، زمین بر هم می پیچد و نظام هستی از هم می ریزد. همه موجودات این عالم، مهمان سر سفره ایشان هستند. اما حیف که خیلی ها صاحب خانه این سفره را فراموش کرده اند!

استاد خدامیان با یک تشبیه زیبا، اهمیت ولایت تکوینی امام را برایمان روشن می کند: «یک قطره آب، به تنهایی هیچ کاری نمی تواند بکند؛ نه تشنگی ای را رفع می کند و نه گلی را می رویاند. اما وقتی همین قطره به اقیانوس وصل می شود، قدرتی پیدا می کند که کشتی ها را به حرکت درآورد، ماهی ها را روزی دهد و با تابش خورشید، ابرهای بزرگ بسازد و دشت های تشنه را سیراب کند.» ما انسان ها هم همین طوریم. ناچیز و بی مقداریم، مگر آنکه وجودمان با عشق امام زمان (عج) همراه شود و به اقیانوس ولایت ایشان وصل شویم. این همان چیزی است که قرآن از ما می خواهد: «قل لا اسئلکم علیه اجراً الا المودة فی القربی.» مزد رسالت پیامبر، مودت به ذی القربی است؛ یعنی دوست داشتن تو، ای حجت خدا، و وصل شدن به تو.

درس هایی از تاریخ: تبعات غفلت از ولایت و امامت

تاریخ همیشه درس های بزرگی برای ما دارد. کتاب «یاد غریب» با نگاهی به گذشته، به ما نشان می دهد که غفلت از ولایت و امامت چه بلایی سر جامعه آورده است. واقعه «قلم و دوات» در روزهای آخر حیات پیامبر (ص)، یکی از دردناک ترین این درس هاست. پیامبر در بستر بیماری بود و می خواست مطلبی بنویسند تا امت هرگز گمراه نشوند، اما متاسفانه با مخالفت هایی روبرو شد که مسیر تاریخ را تغییر داد.

اینجا بود که شعار «قرآن ما را بس است» راه سعادت را گم کرد و جامعه را از اهل بیت (ع) جدا ساخت. این اتفاقات، سرآغاز مظلومیت اهل بیت (ع) شد؛ از خانه نشینی امیرالمومنین (ع) تا واقعه کربلا و در نهایت، غیبت طولانی امام زمان (عج). استاد خدامیان تاکید می کند که آیه «فاستبقوا الخیرات» (در کارهای خیر از یکدیگر پیشی بگیرید) اگر در مسیر ولایت امام زمان (عج) قرار نگیرد، بی معناست. بالاترین خیر، محبت و ولایت ایشان است و بدون آن، هیچ کار خیری ارزش واقعی خودش را ندارد.

آتشی که در «سقیفه» روشن شد، هنوز هم شعله ور است. سقیفه نه تنها علی (ع) را خانه نشین کرد، بلکه زمینه را برای مظلومیت ائمه بعدی و در نهایت غیبت امام زمان (عج) فراهم آورد. کسانی که دلشان با ریاست طلبی و دنیاگرایی پر شده بود، نمی خواستند نامی از حجت خدا برده شود و تلاش کردند مردم را از امامشان غافل کنند. این درس بزرگ تاریخ است: هرگاه مردم از ولی خدا غافل شوند، خط نفاق و دنیاطلبی بر جامعه مسلط می شود.

چالش ها، موانع و مسئولیت شیعیان در دوران غیبت: گناهان ما، عامل غیبت

یکی از تلخ ترین و در عین حال مهم ترین بخش های کتاب، جایی است که استاد خدامیان به مسئولیت ما شیعیان در طولانی شدن غیبت اشاره می کند. نامه های امام زمان (عج) به شیخ مفید، یک سند مهم در این زمینه است. امام در این نامه ها به صراحت فرموده اند: ای شیخ مفید! اگر شیعیان بر وفای به عهد و پیمان خود متحد می شدند، ظهور من این قدر به تأخیر نمی افتاد و آنان می توانستند مرا ببینند… آن چیزی که شیعیان را از من دور کرده است و باعث طولانی شدن غیبت شده است گناهان و خطاهای شیعیان است، من هرگز از آنان چنین انتظاری نداشتم.

این یعنی خودمانیم، علت اصلی غیبت طولانی، خود ما هستیم و گناهان و غفلت هایمان. بسیاری از ما یاد امام را فراموش کرده ایم و به غیبت ایشان عادت کرده ایم. بی قرار نبودن برای امام، بی وفایی است و دلتنگ نشدن برای ایشان، عهدشکنی. اینجاست که اهمیت توبه و جبران خطاها پررنگ می شود. باید از تهمت زدن به امام زمان (عج) که ایشان را با شمشیری خونین به تصویر می کشند و مردم را از مهربانی ایشان غافل می کنند، برحذر باشیم. امام زمان (عج) تجسم مهربانی خدا هستند و کسانی که با سخنانشان مردم را می ترسانند، بزرگترین ظلم را به ایشان می کنند و ظهور را به تأخیر می اندازند.

پس چه باید کرد؟ امام زمان (عج) به محمد بن عثمان، یکی از نواب خاصشان، پیامی مهم فرستادند: ای شیعیان! برای ظهور من زیاد دعا کنید که گشایش شما در ظهور من است. دعا برای ظهور، نه تنها گشایش در امور ماست، بلکه بهترین عبادت است و بلاها را از ما دور می کند، روزی را زیاد می کند و ما را از فتنه ها نجات می دهد. همان طور که امام عسکری (عج) فرمودند: کسانی از فتنه ها نجات پیدا می کنند که بر اعتقاد به امامت مهدی ثابت بمانند و همواره برای ظهور دعا کنند. خواجه نصیرالدین طوسی هم علت طولانی شدن غیبت را رفتار ما دانسته است. پس بیایید از خواب غفلت بیدار شویم و کاری برای تعجیل در فرج بکنیم.

سرمایه های شیعه: عاشورا و انتظار؛ دو بال پرواز

استاد خدامیان می گوید که شیعه دو سرمایه بزرگ دارد که دشمنان از آن هراس عجیبی دارند: عاشورا و انتظار. این دو، دو بال پرواز شیعه هستند که هویت ما را می سازند و ما را به اوج می رسانند. دشمنان همیشه تلاش کرده اند این دو باور را از بین ببرند یا آنها را به انحراف بکشانند.

فکرش را بکنید، یک یاحسین کافی است تا میلیون ها نفر گرد هم آیند. با یک قطره اشک، باورها محکم تر می شود و با ایمانی قوی تر، مجلس ترک می شود. عاشورا روحیه می دهد، امیدبخش است و جوانان را به اصل خودشان بازمی گرداند. وقتی نام حسین (ع) و یاد امام زمان (عج) زنده باشد، دشمنان نمی توانند به اهداف خود برسند. این دو سرمایه، به شیعیان امید می دهند و افکارشان را شکوفا می سازند. تا زمانی که این یادها در جامعه زنده باشد، جوان شیعه با وجود همه هجمه ها، باز هم به مسیر اصلی برمی گردد، درس از تاریخ می گیرد و برای ظهور امامش دعا می کند. این یعنی عاشورا و انتظار، قلعه های مستحکم ایمان شیعه هستند.

تجربه غیبت: داستان های واقعی و معنویت ارتباط با امام

گاهی فکر می کنیم غیبت یعنی اینکه امام اصلاً نیست یا نمی شود با ایشان ارتباط برقرار کرد. اما این تصور اشتباهی است. کتاب «یاد غریب» با آوردن مثال ها و داستان های واقعی، به ما نشان می دهد که غیبت به معنای عدم حضور نیست و اتفاقاً در همین دوران غیبت هم می توان با امام ارتباط برقرار کرد. ماجرای حضرت یوسف (ع) و حضرت یعقوب (ع) خودش نمادی از همین غیبت است؛ یوسف حضور داشت ولی از دیده ها پنهان بود.

داستان علی بن مهزیار

علی بن مهزیار اهوازی، یکی از یاران نزدیک ائمه بود که بیست سال به امید دیدار امام زمان (عج) به حج رفت. هر سال با این شوق که شاید در مراسم حج مولایش را ببیند، راهی می شد اما توفیق حاصل نمی شد. تا اینکه یک شب در خواب به او گفتند: امسال به حج برو که امام خود را می بینی! او با این امید راهی شد. در تمام مسیر، در مکه، مدینه و عرفات، منتظر آن وعده بزرگ بود. اما حج تمام شد و خبری نشد. علی بن مهزیار با دلی شکسته کنار خانه خدا نشست و با خود فکر کرد پس آن وعده چه شد؟ ناگهان مردی را دید که لباس احرام به تن داشت و از یاران امام بود. آن مرد، او را به خدمت امام (عج) برد و علی بن مهزیار بالاخره پس از سال ها انتظار، به آرزویش رسید. این داستان نشان می دهد که تلاش و استقامت در مسیر انتظار، بی جواب نمی ماند و درهای عنایت امام همیشه باز است.

داستان دختر مسیحی

یک دختر مسیحی در انگلیس، با جوانی مسلمان و شیعه آشنا می شود و شرط ازدواجشان، تشرف دختر به اسلام و تشیع است. دختر شروع به تحقیق می کند و یکی از سوالات مهمش، طول عمر امام زمان (عج) است. او که هرگز تصور نمی کرد یک نفر بتواند بیش از هزار سال عمر کند، بعد از کلی تحقیق و مطالعه، بالاخره حقیقت را می پذیرد و شیعه می شود. سال ها بعد، او با همسرش به حج می رود و در عرفات، تجربه معنوی عمیقی دارد. این داستان نشان می دهد که حتی غیرشیعیان هم با تحقیق و شناخت، می توانند به حقیقت امامت برسند و قلب هایشان به نور امام روشن شود.

راننده کامیون و توسل به امام زمان (عج)

یک راننده کامیون در مشهد، در یک جاده کوهستانی برفی و طوفانی گیر می کند. موتور کامیونش خاموش می شود و هیچ راه نجاتی نیست. او از شدت سرما و ناامیدی، مرگ را جلوی چشمانش می بیند. در آن لحظه، یادش می افتد که سخنرانی می گفت: هر وقت در تنگنا قرار گرفتید و از همه جا ناامید شدید امام زمان را صدا بزنید و از او یاری بخواهید. او با تمام وجود یا صاحب الزمان ادرکنی می گوید. در اوج ناامیدی، شیطان وسوسه اش می کند که کسی نیست و امام وجود خارجی ندارد. اما او ایمانش را حفظ می کند و توبه می کند، به خدا قول می دهد اگر نجات یابد، دیگر گناه نکند و نمازش را اول وقت بخواند. این داستان، قدرت توسل و یقین به وجود امام (عج) را در سخت ترین لحظات نشان می دهد. اینکه چگونه یک ندای قلبی، می تواند راه نجات شود.

این ماجراها فقط داستان نیستند؛ آنها نشان می دهند که غیبت به معنای دوری مطلق نیست و امام زمان (عج) همیشه حاضر و ناظرند. کافی است ما با تمام وجود، ایشان را صدا بزنیم و از ایشان یاری بخواهیم.

تزکیه نفس و انتظار: پیوند کمال فردی با انتظار ظهور

به قول قدیمی ها، «تا مرد سخن نگفته باشد، عیب و هنرش نهفته باشد.» اما استاد خدامیان در کتاب «یاد غریب» از عیوبی درونی حرف می زند که شاید کمتر به چشم بیایند، ولی در مسیر انتظار و کمال ما نقش کلیدی دارند. حسد، بخل، خودبینی، محبت به دنیا و غرور، این ها موانعی هستند که ما را از رسیدن به سعادت ابدی و آمادگی برای ظهور دور نگه می دارند.

تزکیه نفس کار ساده ای نیست. بارها تلاش کرده ایم از یک عیب دوری کنیم، اما غفلت از دیگری ما را زمین زده است. نویسنده با لحنی دلسوزانه می گوید که برای رسیدن به کمال و سعادت، باید همه این عیب ها را برطرف کنیم و به جایشان خوبی ها را در خودمان پرورش دهیم. ایشان به تجربه ای شخصی اشاره می کند؛ جوانی که نزد عالمی بزرگ می رود و از سختی تزکیه نفس گلایه می کند. آن عالم به او می گوید: برای فراق آقا، گریه کن! همه خوبی ها در این گریه است. این جمله، عمق یک مسیر معنوی را نشان می دهد: گریه بر فراق امام، نه یک ضعف، که سرچشمه همه خوبی ها و انگیزه ای برای پاکسازی روح است.

امام زمان (عج) نه فقط یک رهبر، بلکه اصل و اساس همه کمالات و زیبایی ها هستند. انتظار ایشان، آرمان و جهت زندگی ماست. اگر این جهت را گم کنیم، از مسیر کمال خودمان هم دور می شویم. هرچه بیشتر به یاد امام باشیم، رحمت خدا را بیشتر به سوی خود جذب می کنیم. شاید ما پیروان خوبی نباشیم، افتان و خیزان راه برویم، اما مهم این است که امام را می خواهیم و در انتظارش هستیم. این خودش یک سرمایه بزرگ است. امام معصوم است و از هر خطایی دور. محبت به ایشان، یک گوهر بی بهاست که هرچه دلمان از آن بیشتر بهره مند شود، ارزش ما هم بیشتر می شود.

نتیجه گیری و پیام نهایی کتاب: دعوت به یک زندگی منتظرانه

تا اینجا با هم در دنیای شگفت انگیز کتاب «یاد غریب» قدم زدیم و دیدیم که استاد مهدی خدامیان آرانی چطور با کلماتشان، قلب های ما را به سوی امام زمان (عج) سوق می دهند. این کتاب فقط یک خلاصه از وقایع یا آموزه های دینی نیست؛ یک نقشه راه برای زندگی منتظرانه است. از اهمیت زنده نگه داشتن یاد امام و آثار بهشتی آن در زندگی مان گفتیم، از آداب و اعمالی که ما را در مسیر انتظار ثابت قدم نگه می دارد، از جایگاه بی بدیل امام در کل هستی و اینکه چطور همه چیز به برکت وجود ایشان پابرجاست.

همچنین به درس های تلخ تاریخ از تبعات غفلت از ولایت و امامت نگاهی انداختیم و از همه مهم تر، به مسئولیت سنگین خودمان در طولانی شدن غیبت پرداختیم. اینکه گناهان و غفلت های ما، چطور ظهور را به تأخیر می اندازد و چگونه دعا و توبه، می تواند گشایش گر این گره باشد. دیدیم که عاشورا و انتظار، چطور دو بال پرواز شیعه هستند و چقدر دشمن از این دو سرمایه عظیم می ترسد.

و در نهایت، با داستان های واقعی از تشرف و توسل به امام زمان (عج)، فهمیدیم که غیبت به معنای دوری نیست و در همین دوران هم می توان با امام ارتباط برقرار کرد. فهمیدیم که تزکیه نفس و گریه بر فراق امام، چطور می تواند کیمیای کمال و سعادت ما باشد.

کتاب «یاد غریب» تلنگری است برای بیداری دل هایی که شاید کمی به خواب غفلت رفته اند. این کتاب به ما یادآوری می کند که امام زمان (عج) غریب و تنها نیست، بلکه ما هستیم که گاهی از ایشان غافلیم. پس بیایید این درس ها را جدی بگیریم. بیایید یاد امام را نه فقط در ذهنمان، که در تمام تار و پود زندگی مان زنده نگه داریم. بیایید برای ظهورشان دعا کنیم، توبه کنیم و خودمان را لایق یاری ایشان بدانیم. مطالعه کامل این کتاب، قطعا دریچه های جدیدی از معرفت و دلدادگی را به روی شما باز خواهد کرد. این کتاب، یک دعوت نامه است؛ دعوت نامه ای برای پیوستن به کاروان منتظران واقعی. منتظر چه هستید؟

منابع و مطالعات بیشتر برای عاشقان مهدویت

اگر بعد از مطالعه خلاصه «یاد غریب»، دلتان بیشتر هوای امام زمان (عج) را کرده و دوست دارید در این مسیر معرفتی قدم های محکم تری بردارید، پیشنهاد می کنیم به سراغ این کتاب ها و منابع هم بروید. دنیای مهدویت آنقدر گسترده و شیرین است که هرچه بیشتر در آن غرق شوید، بیشتر لذت می برید.

دیگر آثار مهدی خدامیان آرانی

اگر با قلم شیوا و دلنشین استاد خدامیان آرانی ارتباط برقرار کرده اید، حتماً از خواندن دیگر آثار ایشان هم لذت خواهید برد. ایشان در بسیاری از کتب خود، به جنبه های مختلف تاریخ اهل بیت (ع) و به ویژه مهدویت پرداخته اند:

• سقوط: این کتاب به بررسی حوادث پس از رحلت پیامبر (ص) و انحراف مسیر امامت می پردازد و می تواند به درک بهتر ریشه های غیبت کمک کند.
• غدیر در قرآن: برای شناخت جایگاه امیرالمومنین (ع) و مفهوم ولایت در قرآن کریم، این کتاب بسیار روشنگر است.
• عاشورا: کتابی عمیق درباره قیام امام حسین (ع) که به ما درس های بزرگی درباره ایثار، مقاومت و انتظار می دهد.
• اینک آخرالزمان: آشنایی با نشانه های ظهور و آخر الزمان از دیگر آثار ارزشمند ایشان است که می تواند به درک بهتر شرایط عصر انتظار کمک کند.

کتب مرتبط با مهدویت از سایر نویسندگان

برای تکمیل معرفت خود در حوزه مهدویت، مطالعه آثار نویسندگان دیگر نیز بسیار مفید است:

• مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم (عج) اثر سید محمد تقی موسوی اصفهانی: کتابی جامع و ارزشمند در فضیلت دعا برای تعجیل در فرج امام زمان (عج).
• کمال الدین و تمام النعمة اثر شیخ صدوق: یکی از کهن ترین و معتبرترین منابع حدیثی درباره امام زمان (عج) و اثبات غیبت ایشان.
• گفتمان مهدویت اثر آیت الله جوادی آملی: دیدگاه های فلسفی و کلامی عمیقی درباره مهدویت ارائه می دهد.
• خورشید مغرب اثر استاد محمدرضا حکیمی: اثری ادبی و پرشور درباره امام زمان (عج) که عواطف مخاطب را برمی انگیزد.