معرفی و نقد سریال کیل جویز

سریال «کیل جویز» (Killjoys) یه جورایی مثل یه سفر فضایی پر از هیجان و رفاقته که بیننده های عاشق علمی-تخیلی و اکشن رو حسابی سرگرم می کنه. این سریال که توسط میشل لورتا ساخته شده، از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹ روی آنتن شبکه Syfy بود و ما رو به دلِ یه دنیای فضایی با کلی جایزه بگیر خفن برد.

راستش رو بخواین، وقتی اسم یه سریال علمی-تخیلی با محوریت جایزه بگیرها میاد، ممکنه یه سری کلیشه تو ذهنمون شکل بگیره. اما «کیل جویز» خیلی زود نشون میده که قرار نیست یه داستان معمولی باشه. این سریال با یه تیم سه نفره کاریزماتیک و دنیایی پر از رمز و راز، خیلی زود جاش رو تو دل بیننده ها باز کرد. هدف اصلی این نوشته هم دقیقاً همینه که این سریال رو از صفر تا صد معرفی و نقد کنیم؛ از اینکه اصلاً چی هست و چرا باید ببینیدش، تا جزئیات داستان و شخصیت هایی که شاید حتی بعد از تموم شدن سریال هم تو ذهنتون بمونن.

توجه: از این قسمت به بعد، بخش هایی از مقاله ممکنه شامل اسپویل های مهم از داستان سریال کیل جویز باشه. اگه هنوز سریال رو ندیدین و نمی خواید داستان براتون لو بره، می تونید بخش دوم رو نخونید و فقط قسمت های معرفی و کلیات رو مطالعه کنید. پس حواستون باشه!

معرفی سریال کیل جویز: نگاهی اجمالی به یک ماجراجویی فضایی

خب، بریم سراغ معرفی خود سریال. «کیل جویز» رو میشه یه سریال اکشن-ماجراجویی با چاشنی علمی-تخیلی و کمی کمدی سیاه دونست. داستانش حول و حوش سه جایزه بگیر بین سیاره ای می گذره که اسم خودشون رو گذاشتن کیل جویز. کارشون هم اینه که مأموریت های سازمان کهکشان ریکاوری (RAC) رو انجام بدن؛ یعنی هرچی حکم جلب (warrant) دارن، اجرا کنن. حالا این حکم جلب می تونه برای یه آدم باشه، یه شیء، یا هرچیزی که نظم و قانون رو تو کهکشان کواد (Quad) به هم زده.

دنیایی که سریال توش اتفاق می افته، کواد نام داره؛ یه سیستم سیاره ای که توش یه سری سیاره و قمر هست که هر کدوم فرهنگ و طبقات اجتماعی خاص خودشون رو دارن. از شهرهای پیشرفته و ثروتمند گرفته تا مستعمرات فقیر و محروم. در کنار همه این ها، یه سازمان قدرتمند به اسم شرکت (The Company) وجود داره که یه جورایی همه چیز رو تو دستش گرفته و نقش مهمی تو داستان و اتفاقات کهکشان ایفا می کنه.

سریال «کیل جویز» در مجموع ۵ فصل داره و از سال ۲۰۱۵ شروع شد و تو سال ۲۰۱۹ با یه پایان بندی مشخص به کارش خاتمه داد. این یعنی لازم نیست نگران نصفه موندن داستان باشید، چون همه چی سر وقت خودش تموم میشه.

تیم اصلی: قلب تپنده کیل جویز

اگه بخوایم صادق باشیم، بخش بزرگی از جذابیت «کیل جویز» به خاطر سه شخصیت اصلی و شیمی فوق العاده ای هست که بینشون وجود داره. این سه نفر، هسته اصلی داستان رو تشکیل میدن و رفاقت و رابطه شون، موتور محرکه خیلی از اتفاقاته.

• داچ (Dutch): داچ یه زن قدرتمند، مرموز و مهربونه که رهبری این تیم رو به عهده داره. اون تو گذشته اش کلی راز و رمز پنهان داره که کم کم تو طول سریال فاش میشن. مهارت های رزمی فوق العاده ای داره و تو مبارزات، حرف اول رو میزنه. با اینکه ظاهری سخت و خشن داره، ولی یه قلب رئوف و دغدغه مند پشت اون ظاهر پنهان شده.
• جان جاکوبیس (John Jaqobis): جان مغز متفکر تیمه. اون نابغه تکنولوژی و هکر گروه محسوب میشه و اغلب با شوخ طبعی هاش، فضای سنگین مأموریت ها رو تلطیف می کنه. جان همیشه وفادار به داچ و برادرش، دیوینه و یه جورایی ستون اخلاقی تیم به حساب میاد.
• دیوین جاکوبیس (D’avin Jaqobis): دیوین برادر جان و یه سرباز سابق با فیزیک بدنی قویه. اولش یه کم خشن و بی احساس به نظر میاد، ولی با پیشرفت داستان، شاهد تحول شخصیتی عمیقی توش هستیم. اونم مهارت های رزمی بالایی داره و تو موقعیت های خطرناک، حسابی به داد تیم می رسه.

پویایی و شیمی بین داچ، جان و دیوین از نقاط قوت اصلی سریاله. این سه نفر با هم یه خانواده منتخب (Found Family) رو تشکیل میدن که تو دلِ خطرات و مأموریت های مرگبار، همیشه پشت هم هستن و برای همدیگه جون میدن. دیالوگ های بامزه و کنایه آمیز بینشون حسابی به سریال رنگ و بوی خاصی بخشیده.

امتیازات اولیه و بازخوردهای کلی

«کیل جویز» موقع پخش، تونست امتیازات قابل قبولی رو از سایت های معروف بگیره. مثلاً تو IMDb نمره حدود ۷.۲ از ۱۰ رو داره که نشون میده یه سریال متوسط رو به بالاست. تو Rotten Tomatoes هم بازخوردهای نسبتاً مثبتی گرفته بود. این امتیازات اولیه نشون میده که سریال تونسته نظر بخش زیادی از بیننده ها و منتقدها رو جلب کنه، البته نه در حد یه شاهکار بی بدیل، ولی قطعاً یه اثر سرگرم کننده و ارزش دیدن.

تحلیل و نقد عمیق سریال کیل جویز: (!!!هشدار اسپویل!!!)

خب، از اینجا به بعد دیگه وارد جزئیات و تحلیل های عمیق تر سریال میشیم. اگه هنوز سریال رو ندیدید و دوست ندارید داستان براتون لو بره، بهتره این بخش رو نخونید و برید سراغ قسمت نتیجه گیری. اما اگه سریال رو دیدید یا اسپویل براتون مهم نیست، پس بزن بریم!

جهان سازی و طراحی دنیا: سفری به دل کواد

یکی از چیزایی که تو «کیل جویز» حسابی حال آدم رو خوب می کنه، جهان سازی جذاب و خوب از آب دراومده ی اونه. کواد با اون سیاره ها و قمرهای مختلفش، واقعاً یه دنیای زنده ست. از شهرهای پر زرق و برق و شلوغ مثل پترزاند (Westerley) که محل اصلی زندگی کیل جویزهاست، تا مناطق کشاورزی و قمرهای محروم، هر کدوم هویت خاص خودشون رو دارن. فرهنگ ها و طبقات اجتماعی مختلفی که تو این دنیا وجود دارن، حسابی به عمق داستان اضافه کردن و باعث شدن مخاطب احساس کنه واقعاً تو یه دنیای بزرگ و پر از پیچیدگی سیر می کنه.

طراحی فضاپیماها، تکنولوژی ها و حتی موجودات بیگانه، با توجه به بودجه نسبتاً محدود سریال، واقعاً خلاقانه و قابل قبوله. فضاپیمای لویاتان (Lucy)، هوش مصنوعی دوست داشتنی تیم، خودش یه جورایی شخصیت چهارم سریاله که دیالوگ هاش همیشه لبخند رو لب آدم میاره. جلوه های ویژه هم با اینکه گاهی اوقات ممکنه یه کم ساده به نظر برسن، ولی هیچ وقت توی ذوق نمی زنن و وظیفه شون رو به خوبی انجام میدن. اتمسفر کلی سریال هم ترکیبی از جدیت، اکشن، طنز و هیجانه که به خوبی تونسته یه تعادل دلنشین ایجاد کنه.

توسعه شخصیت ها و قوس داستانی: رشد در دل ماجراها

اگه بخوایم به مهمترین نقطه قوت «کیل جویز» اشاره کنیم، اونم بدون شک توسعه شخصیت ها و روابط پیچیده بینشونه. داچ، جان و دیوین، هر کدوم تو طول پنج فصل، یه مسیر رشدی رو طی می کنن که واقعاً تماشاییه.

• داچ: گذشته مرموز داچ و رابطه اش با خاین (Khlyen)، مربی سابقش، یکی از اصلی ترین خطوط داستانی سریاله. اون از یه قاتل حرفه ای و بی رحم، به یه رهبر دلسوز و یه دوست فداکار تبدیل میشه که حاضر نیست عزیزانش رو از دست بده. درگیری های درونی داچ با گذشته اش و تلاش برای پیدا کردن هویت واقعی خودش، یکی از محورهای جذابه.
• جان: جان از یه هکر باهوش و یه کمی ترسو، به یه مبارز شجاع و یه ستون برای تیم تبدیل میشه. عشقش به داچ و وفاداری بی قید و شرطش به برادرش، پویایی خاصی به شخصیتش میده.
• دیوین: دیوین که اولش یه سرباز بی احساس به نظر می رسید، کم کم لایه های عمیق تری از شخصیتش رو نشون میده. رابطه اش با جان که پر از کشمکش های برادرانه ست، و همچنین رابطه اش با داچ، نشون دهنده تحول بزرگیه که تو شخصیتش اتفاق می افته. اون از کسی که فقط به فکر خودش بود، به فردی تبدیل میشه که برای نجات دنیا، خودش رو به خطر می ندازه.

شخصیت های فرعی هم واقعاً عالی از آب دراومدن. پری (Pree)، صاحب اون بار دوست داشتنی و جذاب، با اون لباس های عجیب و غریب و شوخ طبعی خاصش، یکی از بهترین هاست. فنسی (Fancy)، کیل جویزِ دیگه که بعداً به تیم داچ می پیونده، یا الویس (Alvis)، راهب مرموز، هر کدوم به نوعی به داستان اصلی کمک می کنن و عمق بیشتری به دنیای سریال میدن.

«کیل جویز نشون داد که برای ساخت یه سریال علمی-تخیلی درجه یک، حتماً نیازی به بودجه های سرسام آور نیست. کافیه شخصیت هایی داشته باشی که تماشاچی عاشقشون بشه و داستانی که بتونه اون رو تا آخرین لحظه نگه داره.»

داستان و پیرنگ: از جایزه بگیری تا نبرد کهکشانی

خط داستانی «کیل جویز» از جایزه بگیری های معمولی و حل و فصل پرونده های کوچیک شروع میشه و کم کم به نبردهای بزرگ و پیچیده برای سرنوشت کل کهکشان کواد می رسه. این تکامل تدریجی پیرنگ، یکی از نقاط قوت سریاله. هر فصل یه تهدید بزرگتر و پیچیده تر رو معرفی می کنه که تیم باید باهاش روبرو بشه.

پیچش های داستانی تو این سریال کم نیستن. درست وقتی فکر می کنید همه چیز رو فهمیدین، یه غافلگیری جدید رو میشه که کل معادلات رو به هم میزنه. ریتم داستان سرایی هم حسابی جذابه و کمتر پیش میاد که حوصله تون سر بره. اکشن و درام به خوبی با هم ترکیب شدن و هر قسمت کلی اتفاق هیجان انگیز توش رخ میده.

البته، اگه بخوایم ایرادگیری کنیم، شاید تو بعضی از فصل ها، خطوط داستانی کمی بیش از حد پیچیده میشن و ممکنه برای یه لحظه گیج بشید. یا اینکه گاهی اوقات، سرعت روایت (Pacing) یه کم نامنظم میشه؛ مثلاً یه قسمت خیلی آرومه و قسمت بعدی پر از اتفاقه. اما در کل، اینا ایرادات کوچیکی هستن که از جذابیت کلی داستان کم نمی کنن. پایان بندی سریال هم به نظرم رضایت بخش بود و تونست گره های اصلی رو باز کنه و به سفر این سه قهرمان خاتمه بده.

جنبه های فنی و هنری: فراتر از انتظار

بازیگری: عملکرد بازیگران تو «کیل جویز» واقعاً عالیه. هانا جان-کیمن در نقش داچ، آرون اشمور در نقش جان و لوک مک فارلن در نقش دیوین، هر سه فوق العاده ظاهر شدن و شیمی بینشون بی نظیره. اونا تونستن شخصیت های پیچیده و چندبعدی رو به نمایش بذارن و بیننده رو کاملاً با خودشون همراه کنن. بازیگران نقش های فرعی هم مثل تامسن مک دونوف (لوسی)، راب استوارت (خاین) و پاتریک بورگین (پری) هم انصافاً کارشون رو عالی انجام دادن و به جذابیت سریال اضافه کردن.

کارگردانی: کارگردانی صحنه های اکشن تو «کیل جویز» خیلی پویا و هیجان انگیزه. مبارزات نزدیک و تعقیب و گریزهای فضایی، حسابی آدرنالین آدم رو بالا میبرن. صحنه های دراماتیک هم به خوبی کارگردانی شدن و تونستن احساسات شخصیت ها رو به درستی به مخاطب منتقل کنن.

جلوه های ویژه: همونطور که گفتم، «کیل جویز» یه سریال پرهزینه نبود. ولی تیم جلوه های ویژه با خلاقیت و تلاشی که به خرج دادن، تونستن یه دنیای فضایی قابل قبول و باورپذیر رو خلق کنن. فضاپیماها، انفجارها و نبردهای فضایی، همگی با کیفیت خوبی ارائه شدن و توی ذوق نمی زدن.

موسیقی متن: موسیقی سریال هم حسابی با فضای اکشن و ماجراجویی سریال هماهنگه و تو لحظات اوج، به هیجان کار اضافه می کنه و تو لحظات دراماتیک، احساسات رو تقویت می کنه.

طراحی لباس و صحنه: طراحی لباس ها، خصوصاً لباس های جایزه بگیرها و مردم سیاره های مختلف، و همچنین طراحی صحنه ها و سفینه ها، همگی خلاقانه و فکرشده هستن. این جزئیات به باورپذیری دنیای سریال کمک زیادی کردن.

نقاط قوت اصلی سریال: چرا کیل جویز رو دوست داریم؟

اگه بخوایم «کیل جویز» رو تو چند تا نکته جمع بندی کنیم که چرا یه سریال عالیه، اینا مهمترین هاش هستن:

1. شیمی بی نظیر تیم اصلی: رفاقت داچ، جان و دیوین، همراه با دیالوگ های بامزه و تند و تیزشون، واقعاً قلب تپنده سریاله. این حس خانواده منتخب که بینشون وجود داره، برای خیلی از بیننده ها جذاب و دلنشینه.
2. طنز هوشمندانه و کمدی سیاه: سریال با اینکه داستان های جدی و بعضاً تاریک داره، ولی هیچ وقت طنزش رو فراموش نمی کنه. این کمدی سیاه، به خصوص تو دیالوگ ها و موقعیت های خاص، حسابی به دل آدم میشینه.
3. جهان سازی جذاب و داستان سرایی پرماجرا: دنیای کواد با اون همه پیچیدگی و داستان های فرعی جذابش، حسابی مخاطب رو درگیر می کنه. هر قسمت یه ماجراجویی جدید و هیجان انگیز رو پیش روی بیننده میذاره.
4. پایان بندی رضایت بخش: برخلاف خیلی از سریال ها که پایان های باز یا ناامیدکننده دارن، «کیل جویز» تونست یه پایان بندی قوی و قانع کننده ارائه بده که داستان رو به خوبی به سرانجام برسونه.

نقاط ضعف احتمالی سریال: جاهایی که شاید لنگ بزنه

هیچ سریالی کامل نیست و «کیل جویز» هم از این قاعده مستثنی نیست.

• محدودیت های بودجه در جلوه های ویژه: گاهی اوقات، به خصوص تو فصل های اول، میشه حدس زد که بودجه سریال خیلی بالا نبوده. این موضوع تو بعضی از صحنه های جلوه های ویژه، خودش رو نشون میده. البته این ایراد بزرگی نیست و بیشتر وقت ها به چشم نمیاد.
• شخصیت های منفی کمتر توسعه یافته: در حالی که شخصیت های اصلی فوق العاده هستن، بعضی از شخصیت های منفی تو طول سریال عمق کافی ندارن و صرفاً در حد یه تهدید سطحی باقی می مونن.
• پیچیدگی بیش از حد داستان در برخی فصول: تو بعضی از فصل ها، داستان اصلی و خطوط فرعی اونقدر پیچیده میشن که ممکنه برای لحظاتی، دنبال کردنشون یه کم سخت بشه.

کیل جویز کجا ایستاده و آیا ارزش تماشا دارد؟

حالا که تا اینجا اومدیم، بیاین یه مقایسه کوچیک با چند تا سریال دیگه تو همین ژانر داشته باشیم و ببینیم «کیل جویز» کجای این جدول قرار می گیره. اگه از طرفدارهای سریال هایی مثل «فایرفلای» (Firefly) باشید که توش یه گروه از خلافکاران فضایی با یه سفینه دور دنیا می گردن، یا «دارک متر» (Dark Matter) که اونم یه گروه مرموز با گذشته نامعلوم رو دنبال می کنه، یا حتی «اکسپنس» (The Expanse) که یه علمی-تخیلی جدی و پر از سیاست و اکشنه، پس «کیل جویز» هم احتمالاً به سلیقه تون می خوره. «کیل جویز» از نظر لحن و شوخ طبعی، بیشتر به «فایرفلای» نزدیکه، ولی از نظر اکشن و هیجان، ممکنه «دارک متر» رو هم به یاد بیاره. البته اکسپنس یه لول دیگه تو ژانر علمی-تخیلیه و خب، قابل مقایسه با «کیل جویز» نیست، ولی اگه علمی تخیلی دوست دارید، حتما به «کیل جویز» هم شانس بدید.

چه کسانی باید این سریال را ببینند؟

اگه این ویژگی ها براتون جذابه، پس «کیل جویز» گزینه خوبیه:

• طرفداران پروپاقرص علمی-تخیلی های کلاسیک که دنبال یه داستان فضایی پرماجرا هستن.
• کسانی که از سریال هایی با شخصیت های قوی و کاریزماتیک و روابط پویا لذت می برن.
• اونایی که دوست دارن تو دل یه اکشن پرهیجان، کمی هم طنز و کمدی سیاه چاشنی کار باشه.
• بیننده هایی که از تماشای مفهوم خانواده منتخب (Found Family) و وفاداری بین دوستان، کیف می کنن.

این سریال پر از لحظات هیجان انگیز، بامزه و گاهی هم تلخه که به خوبی با هم ترکیب شدن.

درس ها و پیام های سریال: فراتر از اکشن

«کیل جویز» فقط یه سریال اکشن-ماجراجویی نیست؛ توش کلی پیام های عمیق تر هم پنهان شده. یکی از مهمترین تم های سریال، آزادیه. شخصیت ها همیشه در تلاش هستن تا از قید و بند سازمان ها، گذشته شون و حتی سرنوشتی که براشون رقم خورده، رها بشن. تم وفاداری و خانواده (چه خانواده خونی و چه خانواده منتخب) هم خیلی پررنگه. داچ، جان و دیوین، با وجود همه تفاوت ها و درگیری ها، همیشه پشت هم هستن و همین وفاداری، اونا رو تو سخت ترین شرایط نجات میده.

هویت هم از جمله موضوعاتیه که تو سریال زیاد بهش پرداخته میشه. داچ در طول سریال سعی می کنه گذشته مرموزش رو کشف کنه و هویت واقعی خودش رو پیدا کنه. در کل، «کیل جویز» نشون میده که حتی تو یه دنیای پر از هرج و مرج و بی قانونی، میشه یه هدف والا داشت و برای نجات عزیزان و حتی کل کهکشان جنگید.

جمع بندی نهایی و امتیاز به سریال کیل جویز

در نهایت، «کیل جویز» یه سریال علمی-تخیلی محکم و سرگرم کننده ست که با تیمی دوست داشتنی، جهان سازی جذاب و داستانی پرهیجان، می تونه حسابی وقت شما رو پر کنه. نقاط قوتش مثل شیمی بی نظیر بین بازیگرا، طنز هوشمندانه و روایت پرماجرا، خیلی بیشتر از نقاط ضعفش مثل بودجه محدود یا پیچیدگی گاه و بی گاه داستان به چشم میاد.

به نظرم «کیل جویز» یه انتخاب عالی برای طرفداران ژانر علمی-تخیلی و کسانی هست که دنبال یه سریال با شخصیت های قوی و اکشن سریع هستن. شاید شاهکار تاریخ تلویزیون نباشه، ولی قطعاً یه تجربه متفاوت و دوست داشتنی رو ارائه میده که ارزش تماشا کردن رو داره.

امتیاز نهایی من به سریال «کیل جویز»، با در نظر گرفتن همه جوانب و هدفش به عنوان یه سریال سرگرم کننده و باکیفیت:

معیار	امتیاز (از ۵)
داستان و پیرنگ	۴
شخصیت پردازی	۴.۵
بازیگری	۴.۵
جهان سازی	۴
جلوه های ویژه و کارگردانی	۳.۵
سرگرم کنندگی	۴.۵
امتیاز کلی	۸ از ۱۰